Het rijverkeer in Suriname wordt steeds gevaarlijker. Dagelijks zien we bestuurders van voertuigen die zich niets aantrekken van verkeersregels, met hoge snelheid door rood rijden, op de verkeerde rijbaan inhalen of zonder enige oplettendheid achter het stuur plaats nemen.
De markt wordt overspoeld met Chinese producten. Van elektronica tot kleding, van speelgoed tot huishoudelijke apparaten. Het lijkt wel alsof consumenten geen keuze hebben. De lage prijzen zijn aantrekkelijk, maar de vraag die rijst, is: wat is de werkelijke prijs van deze goedkope massaproductie?
De politiepatrouilles in de binnenstad schijnen weinig effect te hebben. Ondanks de ‘aanwezigheid’ van de politie, zijn het vaak alerte burgers die allereerst misdrijven ontdekken. Van gestolen bronzen delen van beelden tot koperen bedradingen, en zelfs daklozen of en drugsverslaafden die leegstaande panden binnendringen – de lijst van incidenten groeit.
Onderwijs is een gezamenlijke verantwoordelijkheid, maar in Suriname lijkt die grotendeels op de schouders van leerkrachten en hun leerlingen te rusten. Ouders, die een cruciale rol dienen te vervullen in de goede opvoeding van hun kinderen, zijn vaak afwezig of slechts oppervlakkig betrokken. Dit gebrek aan betrokkenheid, heeft niet alleen gevolgen voor de schoolprestaties, maar ook voor de algehele ontwikkeling van het kind.
