Het is opvallend hoe snel standpunten kunnen veranderen in de wereld van politiek en activisme. Stephano Biervliet, beter bekend als Pakittow, was voorheen een uitgesproken criticus van de regering Bouterse en haar beleid. Hij maakte in 2021 op Facebook duidelijk, dat hij niet mee zou doen aan een protest georganiseerd door de NDP, verwijzend naar de enorme schuldenlast die het land onder de regering had opgebouwd. Met scherpe kritiek legde hij de nadruk op de negatieve gevolgen van de binnen- en buitenlandse leningen van de regering Bouterse, een enorm bedrag in miljarden SRD en miljoenen USD, die volgens hem, het land in de financiële problemen zouden hebben gebracht.

Maar vier jaar later lijkt Pakittow zijn standpunt drastisch te hebben veranderd. In een recent interview met ABC-radio, sprak hij over de enorme ontwikkelingen die de NDP volgens hem in het land heeft gebracht. Dit doet de vraag rijzen: Wat heeft ervoor gezorgd dat hij, als activist die zich verzette tegen de manier waarop de vorige regering omging met leningen en schulden, nu zo’n positieve draai geeft aan het beleid van de NDP?

Dit lijkt niet alleen een persoonlijke ommezwaai te zijn, maar ook een reflectie van een bredere trend waarbij sommige stemmen in de samenleving zich beginnen aan te passen aan de heersende politieke dynamiek, zelfs als dat betekent dat ze hun eerdere standpunten moeten herzien. Is dit een kwestie van pragmatisme of politieke opportuniteit, of is er meer aan de hand? Het is niet ongebruikelijk dat individuen die oorspronkelijk als tegenstanders van een regime begonnen, na verloop van tijd in de politiek verstrikt raken door gedwongen keuzes of strategische overwegingen.

De vraag die velen stellen, is of dit daadwerkelijk een oprechte verandering van hart of simpelweg een reactie op veranderende omstandigheden is. Dit kan voor sommige mensen moeilijk te verteren zijn, vooral voor degenen die Pakittow eerder als een voorbeeld van activisme en strijd tegen corruptie zagen. Het roept ook bredere vragen op over de gevolgen van langdurige politieke macht en de invloed daarvan op mensen die oorspronkelijk tegen datzelfde systeem streden.

Het is duidelijk dat de politieke arena in Suriname zich blijft ontwikkelen, met voortdurende verschuivingen van ideologieën en allianties.

Wat blijft, is de dringende vraag over de werkelijke impact van dergelijke verschuivingen op het land en de mensen die de gevolgen ondervinden van politieke keuzes. Pakittow’s draai is een herinnering aan hoe snel men in de politiek van standpunt kan veranderen, maar ook hoe makkelijk het kan zijn om te vergeten wat men oorspronkelijk verdedigde.