De recente aanschaf van een aantal nieuwe ambulances door de Surinaamse regering, lijkt op het eerste gezicht een positieve stap in de richting van een versterkte gezondheidszorg. Het overhandigen van de sleutels op 16 januari aan diverse gezondheidsinstellingen, met de ambitie de toegang tot spoedeisende zorg te vergroten, klinkt als een welkom initiatief. Echter, achter de symbolische gebaren schuilt de vraag of de aanschaf daadwerkelijk zal bijdragen aan duurzame verbeteringen in het zorgsysteem van Suriname. Hoewel de aanschaf van deze ambulances zonder twijfel een bijdrage kan leveren aan de verbetering van de spoedeisende zorg, moet men zich afvragen of dit de kernproblemen van het gezondheidszorgsysteem aanpakt. Het vergroten van de mobiliteit van ambulances is slechts een onderdeel van een complex geheel van uitdagingen waarmee het zorgsysteem in Suriname kampt. De vraag rijst of de nieuwe voertuigen daadwerkelijk voldoende worden ingezet op de juiste locaties, en of de personele bezetting en infrastructuur adequaat zijn om het volledige potentieel van deze voertuigen te benutten.

Toegankelijkheid en distributie

Een ander belangrijk punt is de distributie van de ambulances. Het is van essentieel belang dat deze voertuigen niet alleen in Paramaribo, maar ook in de verre regio’s van het land beschikbaar zijn. Een aantal afgelegen gebieden in Suriname heeft nog altijd beperkte toegang tot basiszorg, laat staan spoedeisende zorg. Wat zijn de plannen van de regering om ervoor te zorgen dat deze nieuwe ambulances ook daadwerkelijk de gemeenschappen bereiken die ze het hardst nodig hebben? Is er een duidelijk plan voor het verspreiden van de ambulances over het hele land, of worden ze geconcentreerd in de grote stedelijke centra?

Opleiding en onderhoud

De aanschaf van nieuwe ambulances is nutteloos zonder een goed plan voor het onderhoud en de opleiding van het personeel. Het heeft geen zin om moderne voertuigen in te zetten zonder de nodige middelen en training om ervoor te zorgen dat ze efficiënt kunnen opereren. Ambulancechauffeurs, paramedisch personeel en dokters moeten adequaat worden opgeleid om de nieuwe technologieën en systemen in de voertuigen te gebruiken. Daarnaast moeten er voldoende middelen beschikbaar zijn voor onderhoud, zodat de voertuigen niet snel verouderen of buiten gebruik raken. Een investering in voertuigen zonder structurele aandacht voor het onderhoud kan uiteindelijk resulteren in onbenut potentieel.

De vraag van aanbesteding

Een belangrijke vraag die rijst bij de aanschaf van deze ambulances, is of er überhaupt een aanbesteding heeft plaatsgevonden bij de autohandelaren in Suriname. Was er een transparant proces, waarbij verschillende aanbieders de kans kregen om hun voertuigen aan te bieden en concurreren op prijs en kwaliteit? Dit is een belangrijke vraag, aangezien aanbestedingen bedoeld zijn om transparantie te waarborgen en belangenverstrengeling te voorkomen. Als er geen openbare aanbesteding is geweest, kunnen er twijfels ontstaan over de keuze van de leverancier en de rechtvaardiging van de gemaakte kosten, zeker gezien het belastinggeld dat hiervoor wordt aangewend.

De aanschaf van deze ambulances is een stap in de goede richting, maar het blijft een symptoombestrijding. De daadwerkelijke verbetering van de gezondheidszorg in Suriname vereist diepgaandere structurele hervormingen die verder gaan dan het simpelweg verbeteren van de mobiliteit. Er moet aandacht zijn voor het verbeteren van de kwaliteit van zorg, de uitbreiding van medische voorzieningen, het verminderen van wachtlijsten, en het versterken van de publieke gezondheidsvoorlichting. Er blijft een fundamentele vraag bestaan: Kan de regering zich nu ook inzetten voor de bredere hervormingen die nodig zijn om het zorgsysteem echt te versterken, in plaats van zich te beperken tot het aanschaffen van materieel zonder duurzame verbetering van de onderliggende problemen? De aanschaf van de ambulances is een stap die op korte termijn positieve resultaten kan opleveren, maar het echte succes van deze investering zal afhangen van de uitvoeringscapaciteit van de regering. Zonder adequate planning voor distributie, personeelstraining, en structurele ondersteuning dreigt deze stap onvoldoende impact te hebben op de kwaliteit en toegankelijkheid van zorg in Suriname. Het is tijd om het gesprek niet alleen over materieel, maar ook over systematische langetermijnoplossingen te voeren. Het ontbreken van transparantie in het aanbestedingsproces is een ander belangrijk punt dat niet onopgemerkt mag blijven.