In gesprek met ABC Suriname, werd Gregory Rusland de vraag voorgehouden, of hij de volgende president was van de Republiek Suriname. Het moment vormt een microkosmos van Ruslands leiderschap. Tot poëtische ironie, staat hij haast letterlijk in de schaduw van het beeld van Johan Adolf Pengel en lijkt het bronzen beeld meer charisma en vooruitkijkende blik uit te beelden, dan de spreker aan het woord. De acteur kijkt de interviewer aan, en het lijkt alsof de ernst van de vraag over hem neerdaalt en hij die voor het eerst hoort. “In ieder geval zijn wij er ready voor…eeehhhmm…wij hebben ‘ons’ klaargemaakt, in ieder geval, voor die functie…” En het is op dit moment dat het ondeugende lachje van een ontsluierende jongensdroom op het gelaat verschijnt, “maar belangrijk is…” en nu kijkt Rusland, met een ongemakkelijk handgebaar de camera in en zegt, met een Santokhi-bastoon in de stem: “Het volk bepaalt dat.

” Aan de ene kant is het een stap vooruit sinds de tijden dat Venetiaan, geen begaafd spreker op zich, dit soort vragen afdeed met verwijzingen naar ‘structuren’ en een ‘profielschets’. Het is in de wandelgangen bekend dat de komst van de Atompai’s en de Parbhoe’s en misschien wel de Pakittows, Grun Dyari aan het veranderen is. Alle groene kuikens moeten de stonfutus en hun afkeurende blikken van ‘wacht rustig’ en ‘bewijs jezelf’ onder ogen komen. Aan de andere kant heeft de internationale pers zich fervent gestort op ‘Suriname’s Bitcoin President’ en heeft de NPS nu al enorm geprofiteerd van de bona fides van Parbhoe, die een rol hebben gespeeld het evenement met econoom Laffer, Bukele en Milei tot een realiteit te maken. Op dezelfde manier dat Atompai’s en Poki’s bijdrage de NPS grote happen laat nemen in de ABOP-achterban. Het zorgt er wel voor dat Rusland, die bij de laatste verkiezingen qua energie en stemmenaantal, moeite had om Etnel en Venetiaan behoorlijk bij te benen, met interne competitie te maken krijgt. Competitie die de presidentiële ambitie, voor zowel de partij als hun eigen kandidatuur, durft te verwoorden en dit gedrag als logisch, eerlijk en transparant beschouwt. De kansen op een Rusland-presidentschap zien er beter uit dan tijdens iedere voorgaande verkiezing. Hij is uit de Santokhi sidekick-rol gekropen. Maar mensen hebben, zoals Rusland zelf toegaf tijdens de Dave Podcast, geen flauw idee wie Gregory Rusland is. Je zou geen first voter moeten zijn om je zijn ministerschap te herinneren. En venetiaanisme ging niet gepaard met individueel profileren of tentoonstellen van een leiderschapsstijl (hoe vaak Santokhi als minister, toen al, spreekwoordelijk door Oranje reed). Waar Parbhoe Bitcoin en Universal Income gepassioneerd kan bespreken, Poki een anti-corruptie-imago als een reddende engel kan uitbeelden en Atompai het levend voorbeeld van vakinhoudelijke ontwikkeling en jongerenparticipatie binnen bestaande structuren is, herhaalt Rusland op ieder moment de woorden ‘‘herstel’’ en “stabiliteit”, “zoals men gewend is van de NPS”, zonder een inkijkje te geven langs welke lijnen het ruslandisme als leiderschapsblauwdruk, als ontwikkelingsrichting, als persoonlijke kruistocht, een kiezer naar het beloofde land zou moeten leiden. Gelukkig hoeft ons institutionele geheugen als redactie het niet enkel van first voters, TikTok en bubble tea te hebben en waren wij er voor het een en ander, ook nog bij. Rusland heeft in zijn periode bij de universiteit en in het bedrijfsleven een goede naam opgebouwd als een teamplayer, een man van zijn woord en iemand die niet bang was iets nieuws te proberen. Als minister heeft zijn bijdrage een internationale blik, een internationaal netwerk, een best practices focus en een gedachte van uitwisseling gebracht. Hij is een meester onderhandelaar, iemand met grip op de details en iemand die binnen de lijnen blijft en risico’s in kaart wil hebben voorafgaand aan besluitvorming. Hij schuwt de achterkamertjes niet, kan aan tafel zitten met wolven en nog steeds niet zelf verhongeren. Als plaatsvervangend voorzitter in De Nationale Assemblee, maar ook in commissiewerk, bracht hij een zekere objectiviteit en rust, die je aan het hoofd van een regeringsvergadering nodig zult hebben. Had regering Bouterse voortgeborduurd op het idee van Alunsur, een ‘Staatsolie voor Bauxiet’, dan hadden noch de Suralco-exit, noch de Chinalco-deal, donkere wolken voor het land hoeven te betekenen. Onder de vier presidentiële karakters, zoals door James David Barber in ‘The Presidential Character’ geanalyseerd, past Rusland binnen het actief-positief profiel: ondernemend, flexibel, een aanpassingvermogen en een focus op rationaliteit. Barber waarschuwt voor de valkuilen van dit karakter: een uitdaging in het vinden van aansluiting op het gevoelsmatige onder het volk. Te lang doorgaan in een richting, in de overtuiging dat succes uiteindelijk daar kan liggen. Het lichtpuntje bij Gregory Rusland is, dat als het om mijnbouw en olie en  gas gaat, hij de enige van de kandidaten van de oude politiek is, die uit eigen ervaring, van studie tot carrière, een werkend leven met gerichte kennis en besluitvorming met zich meebrengt. De partij heeft een taak voor zich weggelegd als het gaat om de beantwoording van vragen over het presidentschap. Het is niet voldoende om in de camera te stamelen en een democratisch-rechtsstatelijk antwoord te geven. De presidentskandidaat moet redenen geven, waarom zijn partij uit 47 partijen, het vertrouwen verdient, en vervolgens waarom zijn leiderschap onmisbaar is en wat de kiezer aan zijn presidentschap zal hebben.