De president vond het nodig een bijeenkomst te houden van ‘de structuren betrokken bij grondaanvragen’ en bizar genoeg, om hen de les te lezen en zijn regering tegelijkertijd een pluimpje toe te kennen over het onderwerp. Het valt op dat de president weer uitgerekend een ABOP-minister moet hebben, na de minister van Justitie en Politie kort tevoren, al de les te hebben gelezen. Tenminste kregen Vorswijk en Ramsukul van Grondbeleid en Bosbeheer de kans die Amoksi nooit kreeg, namelijk om de president in de ogen aan te kijken en enig weerwoord te voeren. Zo beet Vorswijk terug, dat overdrachten en verdelingen al lang niet meer door het ministerie in eigen beheer uitgevoerd worden en dat brandstof en voertuigen ontbraken om de basistaken te volbrengen. Om de koe bij de horens te vatten: grondbeleid en bosbeheer zijn al minstens sinds de periode van de roemruchte PL-minister, die een wig dreef tussen de laatste Venetiaan-coalitie, de regeringen boven het hoofd gegroeid.

Dat de president en de minister tegenwoordig over dubbele uitgiften praten alsof het om een alledaagse vergissing gaat, is werkelijk een schande: het betreft een stelselmatig en herhaaldelijk netwerk gebrand op valsheid in geschrifte. Voor iedere dubbele uitgifte zou de onderste steen boven gehaald moeten worden en leden van de afdeling, evenals de minister die daarvoor tekent, strafrechtelijk vervolgd moeten worden. Om Papa Touwtjie te citeren: ‘Dan mi hoop tak wan dei in Sranan corruptie san kba.’

Laten wij in inkt neerpennen wat vrijwel heel domeingrond gerechtigd Suriname weet: men is angstig om aanvragen voor uitgiften, voor familie- overdracht en zelfs voor verlenging in te dienen. En die angst is erin gelegen dat meer dan eens, landsdienaren op de hoogte komen van het vermoeden dat een perceelland tijdelijk tot het vrij domein behoort door toedoen van de aanvraag en daags daarna tegen beloning of tegen participatie, stromannen een tweede aanvraag laten doen. De aanvraag te kwader trouw wordt corruptief bespoedigd. En percelen die reeds bebouwd zijn, reeds in gebruik zijn of onderdeel zijn van erfenissen, worden zogenaamde ‘dubbele uitgiften’ doordat traag en laat de eerste aanvrager te goeder trouw, alsnog een beschikking krijgt, maar nu niet langer het oudste recht kan claimen.

Het feit dat de president blijft praten over ordening en de minister blijft praten over bijscholing, is een klap in het gezicht van alle benadeelden. Wat nodig is, is een grootschalige gezamenlijke task force van enkele maanden, van de veiligheidsdiensten, de politie, buitenlandse handhavers met inzet van undercoveroperaties, surveillancemiddelen en forensische analyse om het gehele netwerk in kaart te brengen, te vervolgen, verkregen voordeel te ontnemen en op te sluiten, hoe hoog de corruptie ook reikt. Anders dan dat, zou de president moeten zwijgen over prioriteit geven aan het oplossen van grondproblemen en inlopen van achterstanden of het zetten van belangrijke stappen, want hij kan geen data geven die dit staven. De honden lusten geen brood van de grondproblematiek. En dat was de reden voor de hele schijnbespreking: afstand nemen en verantwoordelijkheid afschuiven.