Suriname bevindt zich in 2025 op een economisch keerpunt. Na jaren van zware economische tegenspoed, lijkt er eindelijk sprake van een fragiele herstelperiode. Maar is het optimisme gerechtvaardigd? De kritiek van econoom Winston Ramautarsing is duidelijk: de regering heeft onvoldoende gedaan om de fundamentele problemen van de Surinaamse economie aan te pakken. In plaats van structurele hervormingen, ziet hij een regering die vooral bezig is met het presenteren van cosmetische verbeteringen en halfslachtige economische maatregelen.

Schijn van succes

De regering heeft zich steeds beroemd op het verkrijgen van goedkeuringen van het Internationaal Monetair Fonds (IMF), maar Ramautarsing stelt dat deze prestaties geen echte verbetering in de economie weerspiegelen. Volgens hem worden de werkelijke negatieve cijfers over de staat van de Surinaamse economie weggeblazen. Het idee dat het IMF een ‘groene vlag’ geeft voor het beleid van de regering is volgens Ramautarsing een misleiding, aangezien de kritiek op het beleid van de regering door het IMF vaak onderbelicht wordt. Dit zorgt ervoor dat de bevolking zich kan laten misleiden door de schijn van vooruitgang, terwijl de werkelijke situatie veel ernstiger is.

Manipulatie van cijfers

Een ander punt van kritiek is de regeringsclaim over de internationale reserves. De stijging van de reserves van nul naar 1,3 miljard USD wordt door de regering gepresenteerd als een bewijs van economisch herstel, maar Ramautarsing heeft berekend, dat de werkelijke reserves veel lager zijn dan wordt gecommuniceerd, wat suggereert dat de regering cijfers manipuleert om een positiever beeld van de economie te schetsen. Dit gebrek aan transparantie creëert niet alleen wantrouwen bij de bevolking, maar zorgt er ook voor dat Suriname verder wegzakt in een vicieuze cirkel van misleiding.

Wisselkoers en inflatie

De claim van de regering dat de wisselkoers stabiel is, wordt door Ramautarsing eveneens in twijfel getrokken. In werkelijkheid fluctueert de Surinaamse dollar (SRD) voortdurend, van SRD 21 naar SRD 39, dan naar SRD 29 en momenteel terug naar SRD 35. Dit fluctuerende patroon suggereert geen stabiliteit, maar een constante instabiliteit die het vertrouwen van de Surinamers in hun eigen economie ondermijnt. En hoewel de inflatie is gedaald van 61 procent naar 11 procent, is het voor veel burgers duidelijk, dat deze daling geen verlichting biedt in hun dagelijks leven. De prijzen blijven stijgen, waardoor de koopkracht van de bevolking afneemt en het economische herstel steeds verder weg lijkt.

Bescheiden groei

Suriname zag in 2022 en 2023 bescheiden groeicijfers van respectievelijk 2,4 procent en 2,5 procent. Ramautarsing wijst erop dat dergelijke lage groeicijfers in andere landen die zich in vergelijkbare economische crises bevonden, vaak veel hoger lagen. De economische groei in Suriname is te klein om de diepe schulden en de ernstige structurele problemen die het land ondermijnen, te overwinnen. Terwijl andere landen sneller herstel lieten zien, blijft Suriname vastzitten in een groei die te weinig is om het land uit de crisis te trekken.

Vicieuze cirkel van slecht beleid

Het beleid van de huidige regering lijkt Suriname te veroordelen tot een vicieuze cirkel van herhaaldelijke crises. De slechte beleidskeuzes van de afgelopen jaren hebben niet alleen geleid tot economische stagnatie, maar hebben ook bijgedragen aan de politieke nederlaag van de Nationale Democratische Partij (NDP) in 2020. Als deze trends zich voortzetten, zullen de Surinamers zich weer geconfronteerd zien met de gevolgen van falend beleid in de komende verkiezingen van 2025.

Duurzaam herstel

Suriname staat voor een keuze: doorgaan met het huidige beleid dat zich richt op kortetermijnoplossingen en cosmetische successen, of het echte werk beginnen door duurzame, transparante en structurele hervormingen door te voeren. Ramautarsing benadrukt, dat het niet genoeg is om simpelweg goedkeuringen van het IMF te verkrijgen of bezuinigen. Er is een noodzaak voor een nieuw economisch beleid dat gericht is op langetermijnstabiliteit, niet alleen op het behalen van tijdelijke goedkeuringen. De Surinaamse regering moet erkennen dat de economische problemen van het land, diep geworteld zijn en alleen kunnen worden opgelost door echt werk te maken van herstel en groei. Zonder een serieuze verschuiving in beleid, zal Suriname zich blijven vastbijten in de vicieuze cirkel van politieke en economische instabiliteit.