De recente gebeurtenissen binnen de Stichting Bosbeheer en Bostoezicht (SBB), zijn een concreet voorbeeld van een structureel probleem, dat parastatale bedrijven al jarenlang in zijn greep houdt: politieke inmenging. Tijdens een persconferentie sprak Dino Souprayen, voorzitter van de Bond Personeel bij SBB, zich openlijk uit over de invloed van de politiek op de organisatie.
Zal de droom van dr. Ir. Frank Essed - het opzetten van een geïntegreerde Bauxiet-, aluinaarde- en aluminiumindustrie, gekoppeld aan het Kabalebo- waterkrachtwerk - toch nog verwezenlijkt worden? Met grote stelligheid zeg ik ja, indien de deskundigen hun expertise samen bundelen en hun criticaster mentaliteit overboord gooien. Het zou alleen maar van grote vaderlandsliefde, in navolging van Essed, getuigen indien deze deskundigen hun negatieve energie omzetten in een positieve richting en gezamenlijk een platform vormen, dat ten doel heeft de verdere ontwikkeling van het land mede richting te geven en niet slechts de Chinalco deal als schietschijf te gebruiken,
De vroege NDP-economie is de oorspronkelijke wond die maar blijft ontsteken. Dit is relevant om bij stil te staan, omdat de politieke architecten achter dat beleid, nu hetzelfde draaiboek proberen te herhalen. De NDP nam regeerverantwoordelijkheid over met inflatie die beteugeld was, een surplus op het budget en historische reserves.
Het ministerie van Binnenlandse Zaken (BiZa), is het aangewezen departement dat verantwoordelijk is voor de organisatie van de algemene, vrije en geheime verkiezingen en de personeelsadministratie van de overheid. In het verleden is BiZa ook al meerdere keren onder de loep genomen, en nu is het ministerie al maanden het middelpunt van discussies en beschuldigingen.
Keerpunt is van mening dat de toekomst van Suriname veelbelovend kan zijn, voornamelijk dankzij de aanzienlijke investeringen in en vanwege offshore olie en gas. Deze ontwikkelingen zullen niet automatisch de verwachte voordelen opleveren, maar het succes hangt af van effectief bestuur en beleidsvoering door experts op het betreffende gebied.
Suriname bevindt zich in 2025 op een economisch keerpunt. Na jaren van zware economische tegenspoed, lijkt er eindelijk sprake van een fragiele herstelperiode. Maar is het optimisme gerechtvaardigd? De kritiek van econoom Winston Ramautarsing is duidelijk: de regering heeft onvoldoende gedaan om de fundamentele problemen van de Surinaamse economie aan te pakken.
NDP-fractievoorzitter Rabin Parmessar verwachtte van de regering Santokhi, dat deze een nieuwe regering niet zou opzadelen met zware lasten en - naar zijn mening - verkeerde beslissingen. Hij verwijst naar voorbeelden zoals de Corantijnbrug, Chinalco en het Hoofdbureau van Politie, in gesprek met ABC Magazine 4. Parmessar was een enthousiast lid en boegbeeld in wording van de partij, die ondoordacht en naar achteraf bleek, onder miljoenen aan steekpenningen, de Wijdenboschbrug bestelde, op een moment dat de inflatie al in vrije val was. Dat uitgerekend hij nu constitutionele terughoudendheid predikt, brengt een woord naar boven dat wij zullen moeten spelen met de hoofdletter ‘H’. Maar zelfs een stilstaande wandklok kan af en toe, het uur puur toevallig correct weergeven. En het onderwerp van de aftocht van de regering, is wel zo een geval. De vanzelfsprekendheid van herverkiezing, is het begin van dictatuur. Het gedrag van de VHP-regering, alsof deze regering voor het opendraaien van de oliekraan en het verdelen van olie-miljarden, in functie zal zijn met een ruim mandaat van het volk, is geen reflectie van de vier salarisronden die nog aan de regeerperiode resteren. De verkiezingen zijn een schone lei en wie in augustus 2025 ook het Presidentieel Paleis binnenwandelt, moet er een zo schoon mogelijk bureau aantreffen. Dat is de reden waarom zelfs bij herverkiezingen, in de meeste democratieën, ministers hun ontslag aanbieden aan de regeringsleider. Nu kunnen de VHP, ABOP en PL een harde positie innemen en stellen, dat zij het wettig bevoegd gezag zijn, totdat de ambtsketen aan iemand anders omgehangen wordt. Maar als iedereen harde posities begint in te nemen, zijn Chinalco, het Hoofdbureau van Politie en de Corantijnbrug, zeker niet de dossiers om het gevecht aan te gaan, want als wij harde posities beginnen in te nemen, zou de regering herinnerd moeten worden aan het feit, dat voor geen van deze drie projecten in de begroting voorzieningen getroffen zijn voor de begroting van 2025. Geen van deze projecten is onderdeel van het Meerjaren Ontwikkelingsplan. Geen van deze projecten was onderdeel van de verkiezingscampagne van de VHP in 2020. Geen van deze projecten is gedocumenteerd en voorzien van voorwaarden afgeleverd bij de vaste commissies van De Nationale Assemblee, noch plenair als ingekomen stuk aan de plenaire vergadering. Parmessar, in al zijn ‘H’-woord”, heeft dus geen ongelijk als hij stelt, dat de regering op enorme dossiers van gezamenlijk meer dan een miljard USD aan waarde, een nieuwe regering voor een voldongen feit stelt. Dit alles moet ondervangen worden met behoorlijke regelgeving op het gebied van transitie van re-geerverantwoordelijkheid, die duidelijk regelen, wat een demissionair kabinet kan en mag. Wij hopen dat Parmessar met dezelfde liefde voor vaderlandsbezittingen een licht wil doen schijnen op hoe het komt, dat weggedragen en verwaarloosde overheidsgebouwen, missende harde schijven en torenhoge schulden, de transitie na tien jaar van NDP-regeringen gekenmerkt hebben. Als oud- regeringsleider van die signatuur, zou zijn bijdrage heel verhelderend zijn.
Corruptie is een sluipmoordenaar. Corruptie zorgt ervoor dat elke ontwikkeling in de wieg wordt gewurgd. Degenen die bevoegdheid toevertrouwd worden om voor heel Suriname ontwikkeling te brengen, verrijken zichzelf en hun naasten. Met dezelfde invloed die bedoeld is om voor ons allemaal goed werk te verrichten, bedekken ze wat ze gedaan hebben.
