De regering heeft voorstellen gepresenteerd met het protocol: ‘Procedure werk- en verblijfsvergunning voor buitenlands kader voor in Suriname opererende bedrijven met minimaal twintig werknemers’. Het bedrijfsleven was kritisch over de kosten van USD 1500 per vergunning. Zowel de hoogte als de transparantie lijkt in de praktijk niet stimulerend te werken. Ook de drempel van twintig werknemers zou maar enkele sectoren in staat stellen te profiteren. Het bedrijfsleven heeft concrete alternatieven voorgesteld, maar er zijn nog geen aanpassingen bekend.
Op niveau van het bedrijfsleven denkt men verder vooruit en groter dan op overheidsniveau. De gevolgen zijn voor de ondernemer, die niet kan rennen naar de aandeelhouder en vragen om steun van de belastingbetaler. Ondernemers met twintig man of meer, kijken daarom over de grenzen naar Guyana, Frans-Guyana en Brazilië. Zij beseffen dat wij, om mee te dingen naar de spin-off van een ontwakende petroleumindustrie, mee moeten dingen naar de kenniswerker met vaardigheden. Iedere extra last, ieder oponthoud, ieder beetje bureaucratie, geeft Guyana, Frans-Guyana, Trinidad en Noord-Brazilië een voordeel in een benauwende wedloop om de petrodollars.
Het is kortzichtig om de kosten hoog te leggen en de regeling te versmallen naar alleen de top van het bedrijfsleven, en effectief een klein aantal expats. Juist het middelgrote bedrijfsleven is de motor van werkgelegenheid. En juist daar heeft een stimulans vanuit een dergelijk protocol, het breedste effect. Wij bevinden ons in de unieke positie, te beschikken over een vakminister die het bedrijfsleven begrijpt. Dit is hét moment om de feedback om te zetten in een werkbaar beleidsprotocol.
Het belangrijkste vereiste voor local content is gekwalificeerd personeel dat de competitie met de buitenlandse bedrijven aankan. Qua offshore zullen wij dus zeker in het begin, ervaring veelal van buitenaf moeten inslaan. Omdat de industrie in de kinderschoenen staat en onze eigen diaspora niet in de volledige 2500 arbeidsplaatsen gaat kunnen voorzien, in die specifieke branche. De gedachte achter het protocol was juist. De behoefte eraan is groot. De feedback van het bedrijfsleven is concreet. Nu is het een kwestie van de wisselwerking omzetten in beleidsdaden, voordat het protocol als dode letter verdwijnt en iedereen op dezelfde voet verdergaat in een spinnenweb van bureaucratie.
