De gezondheidszorg wankelt. Ziekenhuizen, het hart van de medische zorg, dreigden recentelijk nog met een opnamestop door de toenemende financiële perikelen. Hoewel dit dreigement niet werd doorgevoerd na overleg tussen het ministerie van Volksgezondheid, de Nationale Ziekenhuis Raad en het Staatsziekenfonds, blijft de situatie alarmerend. Dit doet de vraag rijzen: Hoe heeft het zover kunnen komen? Is het door mismanagement van de opeenvolgende regeringen, of is het door het stellen van verkeerde prioriteiten? Het probleem schijnt dieper te liggen dan de huidige crisis. Ondanks interventies van de regering en eerdere beleidsaanpassingen, blijken de inkomsten van de ziekenhuizen ontoereikend om operationele kosten te dekken. Tariefsaanpassingen, een logische maar lastige oplossing, liggen op tafel.

Echter, deze aanpassingen vormen slechts pleisters op een gapende wond. We voelen de naweeën van de vorige regering nog, maar na bijna vier jaar aan de macht, heeft ook deze regering onvoldoende gepresteerd. Het huidige beleid vindt zijn nadruk in reactieve maatregelen in plaats van proactief leiderschap. Hoe kan het dat we anno 2024, nog steeds worstelen met zulke fundamentele problemen in onze zorgsector? President Santokhi spreekt hoopvol over de verwachte inkomsten uit olie- en gaswinning. Hij belooft USD 750 per burger uit de toekomstige olie-inkomsten, een aantrekkelijke toezegging voor de gemiddelde Surinamer. Maar is dit de juiste prioriteit en of oplossing? In plaats van fondsen te beloven aan individuen, zou een deel van deze middelen beter worden ingezet in sectoren als de gezondheidszorg? Een natie kan geen welvaart bereiken, met een ongezonde bevolking. De huidige situatie illustreert een verontrustende kloof tussen retoriek en realiteit. Terwijl patiënten wachten op adequate zorg, zijn beleidsmakers bezig met papierenoplossingen die de kernproblemen niet raken.

Vier jaar is niet voldoende om verandering teweeg te brengen, vooral niet na tien jaren van afbraak onder de regering Bouterse. Maar in plaats van structurele verbeteringen, zien we pleisters op een diep gehavende gezondheidszorg. Het wantrouwen groeit, en terecht: als ziekenhuizen niet juist kunnen functioneren, wat zegt dat over de staat van andere publieke voorzieningen? Suriname balanceert op een dun gevaarlijk koord. De gezondheidszorg staat voor een bredere uitdaging: het gebrek aan daadkrachtig beleid en een visie die verder reikt dan de volgende verkiezingen spelen hem parten. Het is tijd dat deze regering haar verantwoordelijkheid onderkent en investeert in duurzame oplossingen. De toekomst van de zorg – en daarmee de gezondheid van elke burger – hangt af van beslissingen die nu worden genomen. Het is aan president Santokhi en zijn kabinet om te bewijzen, dat zij niet dezelfde fouten maken als hun voorgangers, want als ziekenhuizen hun deuren moeten sluiten, is het vertrouwen van het volk en de toekomst van ons land voorgoed verloren!