Wat is het toch met die wapendiefstallen, waar we al vanaf de jaren tachtig van de vorige eeuw, steeds mee te maken hebben. We kennen ze uit de wapendepots van het Nationaal Leger in de Memre Buku Kazerne, en ook de verdwijning van wapens en handgranaten uit de bunker van de Ayoko Kazerne te Zanderij.

Ook gedurende de regering van Wijdenbosch 1996-2000, verdwenen er onder minister Ramon Dwarkapanday op Defensie, een hoeveelheid wapens uit de kazerne aan de Verlengde Gemenelandsweg. Gelukkig werden deze wapens – die als zwaar konden worden gerekend en slechts bestemd voor gevechtshandelingen in een gewapend conflict – snel teruggevonden. Er werden verschillende aanhoudingen gepleegd, een officier vluchtte naar het buitenland en de luitenant L. pleegde naar verluidt, ‘zelfmoord’ in zijn toilet bij een huiszoeking. Maar niet slechts bij het Nationaal Leger verdwenen infanteriegeweren. Ook bij het opleidingscentrum van de politie te Zorg en Hoop, werd een grote hoeveelheid geweren van Spaanse makelij uit een stalen vrachtcontainer gestolen. En zo belandden veel automatische wapens en munitie in handen van de misdaad en in het bijzonder bij de grensoverschrijdende misdaad en buitenlandse guerrillabewegingen als de FARC in Colombia. Uit officiële Braziliaanse kringen werd door ons vernomen, dat er na een vuurgevecht tussen Colombiaanse strijdkrachten en de FARC, FAL geweren gefabriceerd in Brazilië, buitgemaakt waren op gedode FARC-strijders. Uit de niet-weggevijlde registratienummers op de infanteriegeweren kon worden opgemaakt, dat ze waren geleverd aan het Nationaal Leger en wel na 1983. Dat wil zeggen dat leden van het narco-militarisme uit het Nationaal Leger, deze wapens hadden geleverd in ruil voor cocaïne, die later zeker werd verhandeld. Het is allang geen geheim meer dat drugsbendes zware wapens willen hebben om hun criminele belangen en handel te kunnen bewaken en beschermen. Zo is het ook allang geen geheim meer dat er bij het leger en de politie, machinegeweren worden  geruild voor cocaïne en dat zulks in Suriname vanaf de jaren tachtig een sport is bij de misdaad. Dat wij betrokken zijn bij deze handel, werd onlangs duidelijk, toen de Braziliaanse politie en leger een Braziliaanse schoener enterden, waar een aanzienlijke hoeveelheid AK 47 geweren verborgen lag en het schip uit Suriname afkomstig was. De opvarenden maakten deel uit van een criminele organisatie die vermoedelijk in het drugscircuit zit en bij de grootschalige smokkel van sigaretten betrokken is. Deze week kwam ook naar voren dat het vermoeden bestaat dat een aantal wapens uit het depot van het Korps Politie Suriname is gestolen en dat het niet onwaarschijnlijk is, dat de wapens uit het politiedepot zijn gehaald. Al dit soort onthullingen maken dat buitenlandse investeerders zich driemaal bedenken alvorens hier investeringen te plegen. Los van de politieke instabiliteit en de etnische, niet ongevaarlijke rivaliteit die steeds meer tot uiting komt, speelt ook de bedenkelijke nationale veiligheid, die nog steeds niet goed gegarandeerd is en zeer zorgelijke vormen heeft aangenomen. Suriname moet in de komende tijd terug naar meer rust en veiligheid, waarbij we een regering wensen die ons wel het gevoel kan bezorgen dat Suriname een land is waar het veilig toeven is. Zolang dat niet kan worden gegarandeerd, zullen de grootschalige investeringen uitblijven en de ontwikkeling stagneren.