Bij velen leeft de indruk, dat de wereld op zijn kop staat en dat heeft allemaal te maken met demografische verschuivingen, waar veel landen, gelegen op de verschillende werelddelen, mee te maken hebben. West-Europa en ook de Verenigde Staten van Amerika, hebben te maken met economische vluchtelingen en asielzoekers, die via allerlei sluipwegen deze rijke westerse landen proberen te bereiken. West-Europa heeft te maken met veel asielzoekers die overwegend uit het Midden-Oosten en Afrika afkomstig zijn.

De Verenigde Staten heeft aan zijn grens met Mexico, te maken met een stroom van vluchtelingen uit Midden-Amerikaanse staten als Honduras, El Salvador, Guatemala, Nicaragua, maar ook met economische vluchtelingen uit Cuba en Haïti, die een tocht over land van duizenden kilometers door veelal oerwoud maken, om de gemeenschappelijke grens van Mexico en de VS te bereiken en dan op illegale wijze, het laatstgenoemde land binnen te dringen. Donald Trump heeft de presidentsverkiezingen in de VS gewonnen, omdat hij het asielvraagstuk en de instroom van vele illegale migranten als voornaamste issue naar voren heeft gehaald en die wenst te beëindigen. Zelfs de illegalen die al geruime tijd in de VS wonen en werken, wenst hij te deporteren, nadat hij zijn intrek heeft genomen in het Witte Huis in Washington DC. In veel West-Europese landen heeft men ook schoon genoeg van de aanhoudende stroom migranten, waaronder veel asielzoekers zitten die permanent willen blijven en ook voor woningen in aanmerking wensen te komen. Dit allemaal terwijl er zeer onvoldoende woningen ter beschikking zijn voor de autochtone bevolking. Politieke partijen die het asielvraagstuk drastisch willen aanpakken, zijn daarom dan ook in opmars in bepaalde Europese landen. Ook in Oost-Europa neemt het anti-asielsentiment in hoge mate toe. Dat er demografische verschuivingen plaatsvinden, heeft alles te maken met de overlevingskansen van de meeste mensen in arme landen in het Midden-Oosten, Afrika en de Midden-Amerikaanse landen, waar de armoede vreselijke hoogten heeft bereikt. Maar kunnen de rijke westerse landen wel zonder de arbeid van krachten, die afkomstig zijn uit de armere landen? Veel ondernemingen in de particuliere sector in vrijwel alle West-Europese landen en ook de VS, kunnen hun productie zeker niet op niveau houden als deze migranten zouden wegvallen of worden gedeporteerd, zoals meneer Trump in de VS van plan is. In Spanje wenst de linkse regering van Pedro Sanchez meer dan 180.000 migranten uit verschillende landen toe te laten, omdat Spanje ruim onvoldoende werkkrachten heeft om de productie draaiende te houden. Spanje heeft namelijk te maken met een vergrijzing onder de bevolking en jonge Spanjaarden die bepaalde baantjes gewoon niet willen doen, omdat ze die als minderwaardig beschouwen. In Albanië trekken veel jonge mensen naar rijkere West-Europese landen, omdat ze aldaar een betere toekomst zien. Albanië heeft dan ook de deuren geopend voor migranten die voor het loon in Albanië wensen te werken. Zo zijn heel wat Albanese bedrijven van de ondergang behoed en is men zelfs van plan, nog meer vreemde werkers toe te laten. Zelfs in de Verenigde Staten van Amerika en in West-Europa, zal men moeten onderkennen  dat  hun economieën een zware ondersteuning genieten van niet-autochtonen en dat het vaak genoeg migranten en asielzoekers zijn, die bereid zijn het ‘vuile’ werk te doen. Waarom haalde Nederland destijds de Marokkaanse en Turkse gastarbeiders naar binnen? Juist ja, omdat de doorsnee Nederlander bepaalde baantjes gewoon niet meer wenste te doen. Nu worden dezelfde nabestaanden die in Nederland zijn geboren, zwaar gediscrimineerd en zelfs door bepaalde politieke krachten aangeraden, te vertrekken. Binnen vergaderingen van de Nederlandse regering zouden er zeer racistische uitlatingen zijn gedaan, maar publiekelijk worden ontkend. Het is allang geen geheim meer dat de regering Wilders in zwaar weer verkeert en dat zelfs de coalitiegenoot NSC, niet tevreden is met de gang van zaken, vooral wanneer het om de kwestie van de asielzoekers gaat. Maar ook in de VS gaat het rond het migrantenvraagstuk en de illegalen spannen, want het gaat om vele tienduizenden die je niet zomaar oppakt, in vliegtuigen stopt en repatrieert. Ook is het zo dat er tussen de illegalen, lieden zitten die als politieke vluchtelingen kunnen worden neergezet en absoluut niet terug kunnen naar hun geboorteland. Dat er op veel locaties in deze wereld demografische verschuivingen plaatsvinden is duidelijk, en ook dat dit vraagstuk per land verschillend is en niet makkelijk kan worden opgelost. Suriname krijgt zo langzamerhand ook te maken met migranten, transito-migranten en asielzoekers uit omliggende landen. De migranten en asielzoekers die ons land binnenkomen, hebben voor Suriname gekozen, omdat het hier in vergelijking met het geboorteland, toch veel beter toeven is, al is het hier ook niet ideaal.  We hebben in de afgelopen decennia te maken met Cubanen, Venezolanen, Dominicanen, Colombianen en Brazilianen. Uit het Verre Oosten kwamen vooral Chinezen. Uit Haïti kwam ook mensen die de ellende op het eiland Hispaniola wensten te ontvluchten. De drang om het gewelddadige Haïti te verlaten, is bij velen nog heel hoog. De influx van vreemdelingen mogen wij niet onderschatten, want die is niet klein en neemt toe. Vooral uit Cuba komen steeds mensen naar Suriname die hier gaarne willen werken en ook baantjes aanvaarden, waar wij als autochtonen onze neus voor ophalen. Cubanen aanvaarden grif baantjes die volgens onze mensen, niet voldoende betaald worden. Onze minister Mac Andrew van Arbeid, die uit het bedrijfsleven afkomstig is, heeft allang ingezien dat Suriname het zonder buitenlandse arbeidskrachten en know how niet zal redden na 2028, wanneer de olie- en gasactiviteiten een sneltreinvaart zullen nemen en veel arbeidsplekken op een juiste wijze ingevuld zullen moeten worden. De taalbarrière zal dan voor Spaans en Portuguees sprekenden, tijdelijk een hindernis vormen, maar ook dat zal wennen en kan voor Suriname een positieve ontwikkeling tot gevolg hebben. Landen die denken zomaar asielzoekers en gastarbeiders te gaan wegwerken, snijden zich volgens Keerpunt, uiteindelijk diep in de vingers, omdat heel wat productieschakels ernstig verzwakt zullen geraken of geheel stil zullen komen te liggen. Keerpunt wenst de Surinaamse autoriteiten te adviseren haar migratiebeleid voor werkwillige buitenlanders te versoepelen. Niet alleen grote ondernemingen moeten in aanmerking komen voor een regeling om onder soepele voorwaarden werkers uit het buitenland te halen, maar ook bedrijven uit de middenstand moeten gebruik kunnen maken van een zwaar versoepelde toelatingsregeling, waarbij er sneller aan verblijfsvergunningen, werkvergunningen en een lager valutatarief bij de afhandeling van de vereiste procedures, zal gelden. Minister Mac Andrew heeft de zaak goed bekeken en weet precies wat nodig is en wat ons te wachten staat na 2028, als we wederom blijven talmen en aan blijven rommelen met de huidige immigratieregels, die zwaar ouderwets zijn en totaal migrantenonvriendelijk. Kijken of deze regering nog zo efficiënt kan optreden, of dat we toch weer zullen moeten wachten op een nieuw kabinet. Aan minister Mac Andrew zal het zeker niet liggen dat zaken wederom niet tijdig worden veranderd c.q. versoepeld.