Uit Cuba, Haïti, Pakistan en Venezuela, stromen jaarlijks grote groepen personen naar Suriname in de hoop aan armoede en onderdrukking te ontsnappen. Veel van hen zijn bereid hard en eerlijk werk te verrichten voor een dak boven het hoofd, een bordje eten en op den duur de kans om iets op te bouwen. Hier, in het land van herkomst of op een volgende bestemming. Hun hoop en hun reis verschillen niet veel van maé, nana en afo, honderd jaar geleden. Het verhaal van de Amerika’s is een verhaal van op zoek zijn naar wat beters. En niet meer te bieden te hebben dan twee handen en twee voeten die je bereid bent tot op het bot te verslijten, om je kind iets beters te bieden dan waar jij ter wereld bent gekomen. BIBIS laat expats niet in de kou staan en heeft gezorgd voor een versneld traject om in olie en gas de nodige personen aan het werk te krijgen.

Fossiele brandstoffen zijn een conjunctuurgevoelige, kapitaalintensieve sector en daarnaast, ernstig gevoelig voor geopolitieke omwentelingen. Vanuit de regio zijn er arbeidskrachten beschikbaar op verschillende niveaus, die nog relevante kennis en ervaring hebben binnen dit gebied, voor wie in eigen land de situatie uitzichtloos geworden is. Maar ook in landbouw, zeevisserij, dok- en havenwerk en andere vormen van mijnbouw, heeft de nijverheid in landen van herkomst een niveau gekend, dat ons de exacte werkkrachten kan bieden, die nodig zijn in de ‘groeifase’ die de president telkens met luid tromgeroffel aankondigt. Desondanks hebben wij een grote groep aan medische krachten, van Cubaanse komaf, door onze vingers laten glippen vanwege flut redenen en gleed onze zorg verder af naar de afgrond. Sommige knelpunten hebben te maken met bureaucratie. Het is voor eenieder bekend en voorstelbaar dat in ieder geval in Haïti, Cuba en Venezuela, de omstandigheden erbarmelijk zijn en dat de plaatselijke instituten dusdanig desstituut zijn, dat het opvragen van originele documenten en van legalisatie daarvan, gelijk staat aan een weigering van behandeling van dergelijke gevallen. Flexibiliteit en begrip op dit onderdeel, zou voor veel doorstroom kunnen zorgen en is in veel gevallen een kwestie van op beleidsniveau, pragmatische instructies geven aan de betrokken afdelingen. Andere knelpunten hebben te maken met onbegrip over de beginselen van het vreemdelingenverkeer. Asiel vanwege politieke redenen of veiligheidsredenen vereist een beoordeling van de angst waarin vluchtelingen leven, gevolgd door het verstrekken of het weigeren van een status. Maar daarna moeten degenen met asiel, naar goed internationaal gebruik, niet wederom door hoepels blijven springen en onder prikkeldraad blijven kruipen en al zeker niet jaar in, jaar uit. Er moet een duidelijk onderscheid komen tussen de groep die uit noodzaak en vrees kiest voor Suriname, omdat men absoluut niet anders kan. Hun status moet beschermd zijn en hun welkom, humaan en eenvoudig. Economische migranten horen in de fase van ontwikkeling niet minder welkom te zijn, maar mogen verondersteld worden met wat voorbereiding en meer doordachte besluitvorming, de keuze te hebben gemaakt voor Suriname. Van hen mag het nodige aan documentatie, procedure en inburgering gevraagd worden. Dan is er naast de bureaucratie het obstakel van abjecte corruptie. Haast op geen enkel ander gebied, wordt er zo doortrapt en vals geparasiteerd op de allerzwaksten. Van verblijfstatus tot aan vertaling, van legalisatie tot aan verlenging, van aanwezigheid tot aan toestemming voor het verrichten van arbeid, van rekruteren tot aan tewerkstellen, maakt deze groep kennis met misbruik in vele vormen. Mensenhandel en commercieel sekswerk, steekpenningen en aanranding, uitbuiting en oplichting vallen hen ten deel van mensensmokkelaars, corrupte ambtenaren, handtastelijke medewerkers bij onze gewapende machten en het reikt door tot aan het hoogste overheidsniveau. Beschamende praktijken waar geen haan naar lijkt te kraaien, versperren verder de weg van personen die kunnen bijdragen aan onze ontwikkeling als natie. Personen wier reis, zoals al eerder aangegeven is, niet veel verschilt van die van veel van onze eigen voorouders. En uit een kwade voedingsbodem verrijst meestal de ergste soort parasiet. De koppelbaas die politici op streetparty’s verwelkomt. De witwasser die zelfs belasting betalen over absurd decadente luxe goederen te veel gevraagd vindt, terwijl land- en lotgenoten verpauperen in hedendaagse slavernij. Versnellen, zoals BIBIS voor ogen heeft, kan een stap in de juiste richting zijn. Maar ordening, correcte naleving van de regels, uitbannen van corruptie en uitbuitende praktijken, tijdige besluitvorming, zijn ook hard vereist. De taalbarrière bijvoorbeeld, is eenvoudig opgelost, met een stukje goodwill. Documentatie kan gemakkelijk verholpen worden, door bilaterale checks met de diplomatieke missies van bevriende landen. Een aanpak van corruptie kan met een paar undercoveroperaties en pakkende gerechtelijke onderzoeken, met korte metten, een slag toebrengen aan de meest schandalige vormen van misbruik.