Jenny Simons consolideert binnen de gecompliceerde formele structuur van de NDP haar invloed. De partij heeft eerder machtsstrubbelingen gekend. In de periode van overgang van revo-beweging naar een formele politieke partij, toen intellectuelen zoals Brunings en Playfair nog dachten dat er ruimte was voor theorie en ideologie voorbij puur Boutisme. Tijdens de regeertermijn van Wijdenbosch, toen hij meende met het presidentschap, voorzitter Bouterse niet meer nodig te hebben. Bij de keuze voor Brunswijk als coalitiepartner, nadat de rank and file van beide partijen elkaar met hand, tand en vuurwapen bevochten had. Bij de terugkeer van Wijdenbosch, toen Bouterse met de sluwe ‘lijstduwers rokade’ zijn Pinocchio wees dat hij nog altijd Gepetto was.

Recent greep Abrahams faliekant naast de prijs van formeel leiderschap van de partij waaraan hij zijn werkend leven gewijd heeft. De geloofwaardigheid van de oproep uit alle kampen tot eenheid binnen de partij, was niet erg groot. Nu blijkt dat via de Byzantijnse darmkanalen aan organen van de NDP, Abrahams geen decorum hanteert en afstand doet van zijn genestelde bestuursmacht. En waarom zou hij? Als er iets is wat de geschiedenis van de beweging en de partij leert, is het dat wantrouwen en waakzaamheid, een betere kans op overleving bieden, dan lichtvaardig op het woord van interne concurrenten afgaan.

Ook Adhin, die zich allesbehalve gewonnen geeft, citeert ruimhartig de kleine lettertjes van de grote partij om bijval te geven aan de invloed van Abrahams. Ondertussen stelt Simons zich op zoals Pengel en Arron dat gedaan hebben binnen de NPS, met het naar zich toe trekken van iedere bevoegdheid en bestuursrol, die de positie verstevigt. Iets wat haar voorganger, Desi Bouterse, absoluut niet vreemd was. Ook hij kende de ware aard van de NDP’er en liet weinig aan het toeval over. De prijs, de Centrale Verkiezingscommissie, heeft een belangrijke hand in invulling van de landelijke verkiezingsstructuren. En dus invloed op kandidaatstelling, campagnevoering en de volgorde op de kieslijst. Hoewel Adhin beweert dat Abrahams geen kandidaat zal zijn bij de komende verkiezingen, en zelf zowel het lijsttrekkerschap als kandidatuur voor het presidentschap wel ziet zitten, heeft Abrahams van geen van beide ambities afstand genomen. Simons heeft naar het blijkt, echter succesvol gebruik gemaakt van de honeymoon fase na haar verkiezing tot voorzitter van de partij en beide pretendenten vooralsnog geflankeerd.