In aanloop naar de algemene verkiezingen van 2025, wordt de steeds dieper wordende kloof tussen de politieke partijen ABOP en PL steeds duidelijker en is een verontrustende ontwikkeling voor hun achterban en een deel van de samenleving. Waar samenwerking oorspronkelijk de strategie was om politieke invloed te versterken, heeft de interne verdeeldheid geleid tot een openlijke strijd die het partijbelang overstijgt en eerder de persoonlijke agenda’s van partijleiders etaleert. Het conflict escaleerde, nadat er onenigheid ontstond over zetelverdeling en de manier waarop de verkiezingsoverwinning gedeeld zou worden. ABOP, onder leiding van Ronnie Brunswijk, nam als represaille drastische maatregelen door twee directeurs te ontslaan. Voor minister Bronto Somohardjo werd het op een later moment zo heet onder de voeten, dat hij zelf zijn ontslag indiende. Brunswijk zijn besluit, dat gericht leek op het beperken van de invloed van de PL, veroorzaakte een enorme irritatie binnen PL, vooral omdat Somohardjo niet zomaar een politicus is, maar de zoon van voorzitter Paul Somohardjo. Wat oorspronkelijk een strategische samenwerking moest zijn, veranderde in een publieke vete. Deze wederzijdse aanvallen, plaatste de achterban van beide partijen in een moeilijk parket, waarbij kiezers gevraagd wordt, partij te kiezen op basis van etniciteit in plaats van inhoudelijke concepten. In deze dynamiek dreigen beide partijen hun primaire doelstelling uit het oog te verliezen: het vertegenwoordigen van hun achterban.

Door elkaar publiekelijk aan te vallen, versterken ze niet hun eigen politieke visie voor het land, maar verdelen ze het electoraat. Het lijkt erop, dat beide partijen hun tijd en middelen nu spenderen aan politieke aanvallen in plaats van hun boodschap en toekomstvisie duidelijk te maken.

Op dit moment, zes maanden voor de verkiezingen, zouden ABOP en PL zich moeten richten op een constructieve agenda: hoe zij Suriname willen leiden na een verkiezingswinst. Welke rol zij willen spelen bij de verdeling van de inkomsten uit de komende olie- en gasprojecten en wat zij kunnen betekenen voor de ontwikkeling van het land. Door zich te vergalopperen in persoonlijke verwijten en beschuldigingen, raken ze niet alleen het vertrouwen van hun achterban kwijt, maar verliezen ze ook potentieel waardevolle samenwerkingskansen met andere partijen.

In plaats van een visie te presenteren, die focust op economische en sociale vooruitgang, dreigt hun onderlinge strijd de aandacht uit de samenleving te verdwijnen. En dat is precies het gevaar voor de politieke geloofwaardigheid en het vertrouwen in deze partijen.  Als ABOP en PL zich niet snel herstellen en met een duidelijke visie en partijplan komen, zal de verdeeldheid hun enige legacy zijn, terwijl Suriname blijft wachten op een politiek die echt de belangen van het volk dient.