De evaluatie van de Wet Arbeidsbescherming Gezin biedt een belangrijke kans om enkele kritische problemen aan te pakken die tot nu toe het vertrouwen in deze wet hebben ondermijnd. Hoewel de wet ongetwijfeld is ingevoerd met de juiste intenties om ouderschapsverlof te waarborgen, lijkt het duidelijk dat de uitvoering, met name wat betreft het Fonds Voorzieningen Ouderschapsverlof (FVO), een bron van zorg is voor het bedrijfsleven.

Een van de meest opvallende tekortkomingen is het gebrek aan transparantie rondom de besteding van de bijdragen aan het fonds. Bedrijven hebben recht op een helder beeld van hoe hun bijdragen worden gebruikt. Het ontbreken van deze transparantie roept niet alleen wantrouwen op, maar ook vragen over de doelmatigheid van het fonds zelf. Zonder inzicht in de besteding van de gelden is het moeilijk vast te stellen of het fonds daadwerkelijk de doelen behaalt waarvoor het is opgericht. Dit gebrek aan vertrouwen kan de positie van de wet ondermijnen en zorgen voor een toenemende weerstand vanuit de private sector.

De suggestie van de Vereniging Surinaams Bedrijfsleven (VSB) om bedrijven met eigen ouderschapsverlofregelingen dispensatie te verlenen, is een voorstel dat zeker meer aandacht verdient. Als bedrijven reeds effectieve regelingen hebben getroffen binnen hun collectieve arbeidsovereenkomsten, lijkt het contraproductief om hen te verplichten bij te dragen aan een algemeen fonds dat mogelijk minder efficiënt is dan hun interne voorzieningen. Deze benadering zou bedrijven de flexibiliteit geven om de kwestie van ouderschapsverlof op een manier te regelen die beter past bij hun behoeften, zonder onnodige administratieve of financiële lasten.

Toch roept het voorstel om bedrijven dispensatie te verlenen ook enkele vragen op. Hoe wordt bepaald of de bestaande regelingen voldoen aan de wettelijke normen? Is er een onafhankelijke instantie die toeziet op de naleving? Het gevaar van ongelijke behandeling tussen bedrijven die wel en niet bijdragen aan het fonds, zou ook voor spanningen kunnen zorgen binnen de sector. Duidelijke criteria en een strak handhavingskader zijn essentieel om te voorkomen dat deze maatregel leidt tot een versnipperd beleid.

Tot slot is het belangrijk dat de commissie die de evaluatie uitvoert, niet alleen kijkt naar de economische impact van de wet, maar ook naar de sociaal-maatschappelijke voordelen die de wet moet brengen. Ouderschapsverlof is een essentieel onderdeel van de sociale bescherming en zou niet mogen verwateren door economische argumenten alleen.

De komende evaluatie zal cruciaal zijn. Het is van belang dat deze zowel de zorgen van het bedrijfsleven erkent als de oorspronkelijke doelen van de wet voor ogen houdt. De uitdaging zal zijn om een balans te vinden tussen de economische haalbaarheid voor bedrijven en de bescherming van werknemersrechten, zonder dat een van beide groepen disproportioneel wordt belast.