“Bij ongewijzigd beleid zullen straatroof, huisovervallen en andere vormen van high impact crime alleen maar toenemen.” Aldus brengt een deskundige qua veiligheidsbeleid onder de aandacht van de redactie. “Criminelen spelen in op het onvermogen van de politie om adequaat in te spelen op de huidige veiligheidscrisis. Deze crisis staat geheel buiten de schuld van de politie, omdat ondanks herhaalde toezegging, het KPS nog steeds zonder noodzakelijke administratieve- en operationele middelen moet opereren.”

We kunnen vaststellen dat het veiligheidsniveau van de samenleving tot een absoluut dieptepunt is gedaald. De oplossing moet met meerdere tijdlijnen rekening houden. “Een strategisch criminaliteits-urgentieplan simultaan met forse investeringen in het politieapparaat zijn dringend noodzakelijk, anders is het dweilen met de kraan open”

Deze investeringen zijn in hol klinkende woorden benoemd door de politie en door de korpsleiding, maar hebben geen weergave in de begroting, de budgetten en worden met wrange blikken van cynisme tegemoet gezien door de werknemersorganisaties van de betrokken eenheden en korpsen.

Hoewel de zware criminaliteit aan de onderkant jonger en jonger begint, met chaotische en gewelddadige impulsen, is in de top van de onderwereld, alle ruimte voor verdergaand gebruik van technologie, waaronder cryptocurrency voor versneld verkeer van witwassen en distributie van opbrengsten, voor cybercrime, voor skimmen via bankpasjes.

Forensische capaciteit, bewustzijn van de waardeketen van misdrijven, psychologische verhoortechnieken, gemeenschapsrelaties, reactietijd, een inlichtingennet-werk en infiltratie, worden niet gecultiveerd als effectieve tactieken. De braindrain lokaal naar de beter betalende beveiligingsbedrijven en goudsector wordt niet tegengegaan. Zij-instroom naar de kennislaag van het korps en de rekrutering van professionals of omscholing tot hoger politiekader, blijft uit. Zo komt het korps terecht in een ongelijke strijd, die onmogelijk te winnen is.

Dan is er nog het sluitstuk van het gebrek aan een vervolgingsbeleid zonder een reclasseringsagenda en de onmenselijke omstandigheden waaronder het handjevol arrestanten terechtkomt. Wie een enkele vergissing wil ombuigen naar een gecorrigeerde deelname aan de samenleving, kruipt door een smalle, onbegaanbare gang. Te veel connecties voor toekomstige misdrijven worden via de netwerken achter slot en grendel gelegd, door de meest gewelddadige en uitzichtloze figuren van onze samenleving. Ook daar mist het korps, ogen en oren. De eeuwenoude tactiek om enkele informanten in cellenhuizen en gevangenissen te laten rapporteren, wordt niet toegepast. Genoeg zorgen over veiligheid op korte termijn zolang onbenutte tactieken en ontbrekende strategie, een dubbel gat achterlaten, voor criminelen om zich in te nestelen.