De stap van miljonair naar miljardair wordt vaker gemaakt wanneer staatsbedrijven geprivatiseerd worden. Van Roman Abramovich tot Carlos Slim Helu hebben het van de zakelijke middenklasse naar miljardairs geschopt, door hun ogen, oren en bankboekje open te houden wanneer de bevriende overheid ondernemingen van de hand deed.

De hardnekkige roep van minister Raghoebarsing, dat het sluiten of afstoten van staatsbedrijven dichterbij komt, is in bedrijfseconomische zin, niet onlogisch. De Surinaamse overheid kweekt onder meerdere regeringen inderdaad haarden aan anti-mededinging en patronage, door organisaties in de boezem van de staat te koesteren, met activiteiten die prima en zelfs beter, in een private sector thuishoren. Concurrentie, professionalisme en de impuls van winst, zouden liberalisatie teweeg kunnen brengen en daarmee de overheid in veel gevallen van bodemloze subsidieputten kunnen verlossen. Door echter aantallen bedrijven te noemen en vaag te blijven over sectoren, wordt er een gevaarlijk spel gespeeld.

Het maakt een wezenlijk verschil uit of de regering niet langer in machinale landbouw of citrusplantages geïnteresseerd is, of dat men SLM, EBS of TELESUR aandelen of bedrijfsonderdelen wil gaan aanbieden.

Niet in de minste plaats omdat veel van de personen werkzaam, qua CAO en pensioenregeling, een kwetsbare groep vormen. In bedrijfstechnische zin, zijn de personeelskosten en bijkomstigheden, jarenlang, ruimhartig geweest en een zware last op de uitgaven. Aan de andere kant, hebben weinig onder het personeel en niemand onder de gepensioneerden op stel en sprong behoorlijke alternatieven om in hun bestaan te voorzien, als rationele kapitalisten met een rode streep door het bestand heen gaan, om van een verlieslatende organisatie, een winstplantage te maken.

Daarnaast heeft deze regering zich geenszins onderscheiden op het gebied van integriteit, onafhankelijkheid en marktwerking. Nepotisme heeft gouden jaren aangekondigd voor de familieleden en vriendenkring van de partijtoppers van de coalitie. Men moet er niet aan denken, dat een klein beetje voorkennis ertoe leidt dat zakenlieden in Oranje en Geel getogen, de stap van kleinondernemer naar miljardair weten te maken, omdat zij in alle toevalligheid, op het juiste moment voor een prikje luchtvaart, stroomvoorziening, watervoorziening, telecom, haven, luchthaven of busvervoer kunnen toevoegen aan hun porte-fuille. Dan wordt de privatisering een complete casino, met grote winnaars en een heleboel verliezers.