De tot 20 jaar onvoorwaardelijke gevangenisstraf veroordeelde Desi Delano Bouterse, oud-legerbevelhebber en tussen 2010 en 2020 president  van Suriname, voor zijn belangrijke aandeel in de moorden van 15 vooraanstaande Surinamers, is nog steeds voortvluchtig. Bouterse meldde zich op 12 januari van dit jaar niet aan  bij de aan hem opgegeven strafinrichting om zijn straf uit te zitten en is sindsdien spoorloos. Althans de Surinaamse justitie heeft hem tot nog toe niet kunnen achterhalen om hem achter slot en grendel te kunnen plaatsen.

Ook de tot 15 jaar onvoorwaardelijke detentie veroordeelde Ivan Dijksteel  koos ervoor zich niet aan te melden bij een strafinrichting en is tot nog toe voortvluchtig.  Bouterse heeft decennia achtereen er van alles aangedaan niet veroordeeld te worden voor de decembermoorden van 1982 en heeft op 12 januari van dit jaar getoond liever voortvluchtig te zijn dan langdurig achter de tralies te verdwijnen.  De Surinaamse justitie heeft niet lang na zijn verdwijning aan Interpol het verzoek gedaan Bouterse te signaleren, op te sporen en aan de Surinaamse jusitie uit te leveren, mocht hij zich in het buitenland bevinden. Maar tot nog toe heeft Interpol niet meegedeeld op de hoogte te zijn van Bouterse zijn verblijfplaats.

Het is dan ook niet vreemd dat ook met betrekking tot de zogeheten vlucht van de veroordeelde oudpresident er tal van geruchten rondgaan. Er wordt zelfs beweerd dat Bouterse het land nimmer heeft verlaten, gezien zijn gezondheidstoestand, en de noodzaak van voortdurende medische begeleiding en behandeling die hij zou moeten ondergaan. De man zou zeker niet ver van medische posten en of ziekeninstellingen kunnen vertoeven. Een ander gerucht  ging enige tijd geleden, dat de man gewoon in zijn woning vertoeft en dat er regelmatig medische assistentie wordt verleend. Ook wordt er tot op heden verteld, dat de overheid wel degelijk op de hoogte is van de man zijn verblijfslocatie, maar bewust niet ingrijpt vanwege de aan Bouterse beloofde zogeheten ‘’soft landing’’. Hetgeen impliceert, dat men hem niet zal insluiten om zo sociale erupties in het land te voorkomen. Er wordt zelfs beweerd, dat de overheid niet moet stellen, dat ze Bouterse niet kunnen arresteren omdat ze niet weet waar hij zich ophoudt, maar dat men het gewoon niet wenst te doen, omdat  men prefereert te wachten op de verkiezingsuitslag  van mei 2025 en de daaruit voortvloeiende politieke verhoudingen. De huidige machthebbers kunnen met het nieuwe kiesstelsel moeilijk inschatten hoe de politieke kaarten na 25 mei zullen liggen en willen daarom de NDP met een aanhouding en insluiting van de voortvluchtige Bouterse, niet tegen de haren in strijken.

Bij de huidige machthebbers leeft namelijk de hoop dat bij de komende volksraadpleging  de NDP een verdere verzwakking ondergaat, waardoor de NDP politiek niets meer in de melk te brokkelen zal kunnen hebben en de terugkeer van Bouterse in het politieke krachtenveld, uitgesloten zal zijn. De kiezer zal het lot van deze bejaarde ex-legerleider en ex-president  verder bepalen. Binnen het NDP-topbestuur zijn er nog altijd mensen die van mening zijn dat je de rechtsstaat niet hoeft te respecteren en dat Bouterse zonder enige terughoudendheid, in aanmerking voor gratie dient te kunnen komen.

Vooral bij de ondervoorzitter is Bouterse een godheid en dient er alles te worden gedaan om hem door gratie een rustige en riante oude dag te kunnen laten genieten. Met deze houding slaan vooral Abrahams en zijn politieke NDP-volgelingen de nabestaanden van de 8 december 1982 slachtoffers, meedogenloos in het gezicht. Voor deze topfiguren  van deze paarse organisatie  was 8 december gewoon een incident en werd Bouterse op basis van een politiek strafproces tot 20 jaar gevangenisstraf veroordeeld. Maar waar is Bouterse en waarom kan de justitie hem niet vinden?

Welke inspanningen worden verricht? Zijn medeplichten bij de vlucht verhoord? Als Bouterse niet in Suriname is en goed wordt verpleegd wanneer hij hulp behoeft, dan is de man in een naburig land waar hij als president altijd uitstekende relaties mee heeft onderhouden. We denken daarbij aan Venezuela en Cuba. Die landen zullen geen medewerking verlenen aan Interpol om over te gaan tot uitwijzing en uitlevering van Bouterse aan de Surinaamse justitiële autoriteiten.