Onder het beleid (of gebrek aan beleid) van de regering Santokhi is zowel grootschalige landbouw als tuinbouw niet tot bloei gekomen. De verhoging van de prijzen voor water en elektriciteit, de rampzalige invoering van BTW met doorwerking via allerlei kosten, waaronder brandstof, hebben productie en agrarische productie specifiek, keihard geraakt. Maar de landbouwsector zelf krijgt klappen te verwerken die specifiek aan die subsector zijn. De regering kan makkelijk achterover leunen en zich beroepen op marktwerking. Maar grote agrarische productie is een nationale inspanning, overal ter wereld. De EU subsidies aan veeteelt, het Amerikaans in stand houden van de Corn Belt, garantie afname en zelfs oogstvernietiging voor prijsgaranties, zijn allemaal instrumenten die door de grote voedselproducenten in de wereld, als duw in de rug vanuit het thuisland, worden ingezet, om nog maar te zwijgen over de vele belastingvrijstellingen en subsidies.

Daarnaast is de regering helemaal niet tegen subsidies, want het monopolie van de grootste meelproducent en de importvrijstellingen, in het kader van een stabiele broodprijs, worden gehandhaafd.

Food and Agriculture Industries NV Saramacca (FAI) geniet subsidies en de boeren te Nickerie is compensatie toegezegd door de president zelf. Dat FAI desondanks zonder verpakkingsmateriaal voor export komt te zitten, geeft blijk van de verkeerde prioriteiten. Sommige zaken zijn toe te schrijven aan armoedige beleidskeuzes, maar de harde realiteit is dat de VHP en de ABOP tijdens de verkiezing in hun programma’s geen visie betreffende landbouw heeft voorgehouden aan de kiezer, die specifiek, meetbaar, realistisch of tijdgebonden was. Bij aantreden heeft de regering tezamen, dit evenmin geformuleerd. De VHP beschikt niet alleen over een minister van Landbouw, Veeteelt en Visserij die een carrière in de sector als ondernemer en als voorzitter van de Federatie van Surinaamse Agrariërs achter de rug heeft. De VHP beschikt over een minister van Financiën en Planning, die landbouweconoom is, en minister van Landbouw, Veeteelt en Visserij en van Planning en Ontwikkelingssamenwerking geweest is. De kennis en de ervaring zijn aanwezig. De regering is eigenaar van FAI en van Innovative Agro Processing Industries NV, de eigenaar van de cassavefabriek. Cassava Factory Suriname NV kon met een simpele verklaring van geen bezwaar van de Islamic Development Bank financiering krijgen voor de herstart van de cassavefabriek.

Een coöperatie van inheemse vrouwen kwam in aanmerking voor een matching grant van de EU, maar verloor ondersteuning en ervoer zelfs tegenwerking vanuit de staat bij het verkrijgen van daadwerkelijke besteding van de middelen. Duizenden hectaren aan arealen liggen onaangeroerd in de boezem van parastatale entiteiten, waarvan de staat Suriname de uiteindelijke belanghebbende is, maar waar niet duidelijk gesteld wordt of men tot investering of privatisering over wil gaan. Oogsten dalen in waarde of zullen vernietigd moeten worden, omdat vrachtvervoer onderbreking ondervindt. Dit is het trieste beeld van landbouw, terwijl wij ten noordwesten van ons, vijftien Caribische eilanden hebben, die de vruchtbare grond en zoetwater irrigatie missen, om in hun eigen landbouwproducten te voorzien. Terwijl de prijzen voor agrarische afzet door de groeiende middenklasse in India en China, stijgt. En terwijl wij nog altijd qua meelvoorziening een importland zijn. Wij worden geteisterd door beginnersfouten, desinteresse in de sector en het compleet ontbreken van een integraal plan, dat met leidende principes, keuzes zou vergemakkelijken.