De wisselkoersen voor zowel de euro als de US-dollar zijn in beweging, na een indrukwekkende periode van rust. Na een paar weken van een onrustige cambiokoers heeft nu ook de douanekoers een vlucht omhoog genomen.

De minister van Financiën krabt zich achter de oren en heeft er geen verklaring voor. De president is nog op tournee voor het economisch wonder dat hij met een paar maanden lage inflatie heeft weten te bereiken en schreeuwt van politieke podia dat economen, les bij hem moeten komen volgen. Toen de economen eerder dit jaar waarschuwden dat wetmatigheden, wetmatigheden zijn en blijven. De vele kunstmatigheden die om politieke redenen gebruikt zijn om created te interveniëren blijken onhoudbaar. En de hete lucht in de SRD-ballon loopt eruit.

Het einde van de IMF-faciliteit is in zicht. De laatste paar tranches zullen voorafgaand aan de verkiezingen uitgekeerd worden, als Suriname vast blijft houden aan het pittige wensenpakket. Een forse obligatie via Oppenheimer wordt overwogen. Het prijspeil van zowel goud als van crude oil heeft de regering maandenlange financiële meevallers gebracht.

Wat zich niet heeft voltrokken is een herstel van de belangrijkste en meest rechtstreekse factor, benoemd in iedere IMF-rapportage: de overheidsuitgaven. De overheid heeft angstvallig vermeden, werkelijk in het ambtenarenapparaat te snijden. De minister van Financiën heeft in onderhandelingen met verschillende bonden van landsdienaren zonder enig onderscheid een algemene verhoging van lonen in percentages weggegeven. En de OMO’s zijn ondanks alle kritiek en een miljardenverlies voor de Centrale Bank van Suriname, voortgezet. Ja, subsidies zijn afgebouwd. Abrupt en asociaal. Maar de productie-economie, de exporteconomie, die beloofd was, is niet tot stand gekomen.

De economen, die zich niet aangemeld hebben voor les of bijles van de president, lijken dus toch gelijk te krijgen. Niemand ontkomt op lange termijn aan de economische wetmatigheden. En de koers is wederom in vrije val.