Toen in 2016 met Santokhi, Somohardjo en Rusland in de stoet geprotesteerd werd, was het vanwege IMF en stroomtarieven. Verhogingen zouden het volk te hard raken en de EBS moest maar eerst gezond gemaakt worden als bedrijf. Vanaf het begin van het IMF-programma zijn de tariefsverhogingen van nutsvoorzieningen en het terugbrengen van zowel het aantal landsdienaren als de totale loonkosten, voorwaarden geweest voor de balanssteun die Suriname zou ontvangen. De cijfers die het deskundige team van Suriname aanlevert aan het veeleisende team van IMF, zijn exact en gedetailleerd. De regering heeft altijd geweten, hoe hard de bezuinigingen de achterban van Ravaksur Plus zouden raken. Als oppositie al, wisten de huidige beleidsmakers hoe hard deze bezuinigingen de landsdienaren zouden raken. Toen hebben ze zowel IMF als Oppenheimer met hand en tand bestookt en gewaarschuwd, en vandaag zitten ze met hen aan tafel en heeft men zijn strenge eisen losgelaten. Nutsbedrijven die gezond moesten worden, voordat subsidie werd afgebouwd of cijfers omhoog gingen, vernieuwing van het wagenpark voor directies, die niet eens jaarcijfers van het begin van de regeertermijn kunnen opleveren.

Complimenten gaan uit naar Ravaksur Plus voor de eerste fase van actievoering. Mobilisatie, communicatie en ordebewaking waren kwalitatief. Ook in de onderhandelingsfase heeft men in eerste instantie het lot niet uit handen gegeven. Maar de bekendmaking over overeenstemming met de president geeft aan, dat het wekenlang strijden voor niets is geweest.

Het resultaat via bekendmakingen door de president, door CDS of gezamenlijk rapporteren, is een strategische misstap. Controle over de boodschap wordt uit handen gegeven en de propagandamachine van de regering, gefinancierd door de staatskas, zal een eigen plaatje schetsen, wat Ravaksur Plus maanden zal kosten om te wijzigen.

De inhoud van het bereikte akkoord is vaag en in het nadeel van Ravaksur Plus. ‘Randvoorwaarden’ in plaats van een concrete verlaging, zal opgerekt, vertraagd en uitgebuit worden door een regering, die alle informatie al jaren op tafel heeft en al jaren kant en klaar bij het IMF aflevert. Het maandelijkse overleg wordt gebracht als een coöperatieve evaluatie, maar verplicht de president nergens toe. Integendeel is een mechanisme gecreëerd om het vakwezen achter te houden, mochten zij wel ontevreden blijken.

De regering zal namelijk verwijzen naar dat maandelijkse overleg, zoals naar eerdere besprekingen en naar het zogenaamde ‘Nationaal Dialoog’ als een forum voor oplossingen, zowel bij het proberen op te heffen van stakingen, als bij het publiek imago.

Tot slot is actie voeren een dieselmotor. Door die nu te laten afslaan, garandeert de president dat voordat mobilisatie weer een niveau bereikt dat Ravaksur Plus in staat stelt eisen te stellen, het momentum al onklaar gemaakt is.

Kortom, het vakwezen is zoet gehouden met vaagheden, de landsdienaren zijn in onzekerheid achtergelaten en Santokhi kan in rust een campagne voortzetten, die hem in staat zal stellen op dezelfde voet verder te regeren.

R.B.