Suriname is op weg naar de verkiezingen van 25 mei 2025. De Surinaamse kiezer zal in de gelegenheid gesteld worden om via een gewijzigd kiesstelsel, een nieuwe regering aan te wijzen. Naar de mening van Keerpunt, zullen we ook na mei 2025, wederom te maken krijgen met een coalitiekabinet, bestaande uit zeker drie partijen die voldoende zetels hebben weten te behalen voor De Nationale Assemblee, en tot een goed regeerakkoord zullen hebben weten te komen. Naar onze mening, zal geen enkele partij meer dan 26 zetels halen. De Surinaamse kiezer is wakker geworden na de gemaakte fout in 2015, om slechts één partij de macht te bezorgen, die al vele malen bewezen had het land naar de afgrond te helpen en wederom een dergelijke electorale fout te begaan. Het wordt volgens Keerpunt dus weer coalitie, en dan is het natuurlijk de kiezer die zal bepalen, hoe deze politieke samenwerking vorm moet krijgen.

Maar  degenen die een goed beeld hebben van de politieke verhoudingen en de bonafide en malafide verhoudingen kennen, weten dat er nu reeds zwaar aan de weg wordt getimmerd om de belangen, die vaak genoeg dubieus zijn, te bewaken en te consolideren.  En juist omdat men zeker nog niet kan peilen hoe de stemverhoudingen zullen uitvallen, is het van eminent belang dat er infiltratie plaatsvindt in de belangrijkste politieke partijen. Deze infiltratie heeft veelal te maken met materiële  c.q.  financiële ondersteuning, omdat een verkiezingscampagne in de vele miljoenen SRD en vreemde valuta beloopt. En juist daar wensen de malafiden de infiltratie van de grond te krijgen door stromannen, die allang op de betaalrol staan en hierdoor riant mogen en kunnen leven, naar voren te schuiven. En dat vaak genoeg in het kader van de verjonging binnen bepaalde politieke entiteiten. Maar het gevaarlijke is dat bij het horizontaal binnenvliegen van bepaalde jongelingen, er niet voldoende gebruikt wordt gemaakt van een gedegen antecedentenonderzoek om te bepalen, of de nieuweling wel een wezenlijke bijdrage kan leveren voor het behalen van veel meer stemmen van jonge Surinamers, of dat  het kersverse lidmaatschap moet worden gekoppeld aan het fenomeen dat Keerpunt als ‘politiek gangsterisme’ wenst te benoemen. Het getuigt van enorme naïviteit wanneer leden van het hoofdbestuur van een politieke partij, dergelijk schuim zonder een gedegen antecedentenonderzoek binnen laten en daarmede het risico lopen, dat drugshandelaren en witwassers enorme invloed verkrijgen binnen een zo belangrijke niet kleine politieke partij die regeerverantwoordelijkheid zou kunnen bemachtigen. Moeten politiek leiders  die volkomen machtsdronken schijnen te zijn en ondanks vele waarschuwingen  doorgaan met het toelaten van misdadigers in een politieke organisatie, niet tot de orde geroepen worden om het gevaar tijdig te kunnen afwenden? Toelaten van criminelen tot een grote politieke organisatie, zorgt ervoor dat kiesgerechtigden voor een andere partij kiezen en dat het imago van de partij enorm wordt geschaad, als eenmaal duidelijk wordt dat de partij onder zware druk is komen te staan van de informelen, witwassers en handlangers van de grensoverschrijdende criminaliteit. De hoofdbestuursleden van zeker één grote partij zijn heel goed op de hoogte van de infiltratiepogingen uit het malafide circuit, en toch doet men alsof de neus behoorlijk bloedt. Wenst men het witwaskapitaal te gaan inzetten voor grootschalige propagandadoeleinden en op een dergelijke manier een totaal verkeerd beeld te scheppen van een eens grote politieke entiteit? Politieke partijen die de deur opendoen voor het maatschappelijke schuim, worden ook extern beoordeeld en uiteindelijk veroordeeld, als ze niet tijdig maatregelen treffen om de zaak rein te houden, al zou dat betekenen dat de zetelwinst iets minder is dan verwacht. Suriname heeft na de coup van 1980, niet bepaald een goede naam internationaal gekregen en dan vooral vanwege het narco-militarisme uit de periode daarna. Ook na de terugkeer van de democratie en het herstel van veel democratische waarden, is het ons land niet gelukt zich te ontworstelen van een drugsimago, gezien de vele grote drugsvangsten lokaal en in het buitenland, afkomstig uit dit land en grotendeels bestemd voor Europa. Als nu ook nog duidelijk wordt dat de criminele infiltratie in belangrijke politieke partijen steeds meer gestalte krijgt, zal dat zeker niet bevorderend werken voor een beter beeld van dit land in het buitenland. Vooral buitenlandse investeerders kijken voortdurend naar de politieke ontwikkelingen. Ook kijkt men zeer nadrukkelijk naar hoe de overheid handelt in het bestrijden van de misdaad. Als we hem dan ook nog de gelegenheid bieden inherent te zijn aan de politieke beleids- en besluitvorming, dan is het hek helemaal van de dam.