De SWM heeft op verschillende momenten, op een ongebruikelijke wijze voor bekendmakingen, Facebook gebruikt om te vertellen, wat de verbruiker op zijn of haar aansluitingen te wachten staat. Dit heeft als gevolg gehad dat huishoudens dagenlang zonder water hebben kunnen rondkomen.

De redactie van dit mediahuis is tevens ook slachtoffer geweest, waardoor wij ook afhankelijk werden van leveranciers die water kwamen vullen. Eén kub wordt voor SRD 80,- verkocht aan zo een ‘leverancier’ die vervolgens per bak van rond de 600 gallon minimaal SRD 750,- vraagt om die te vullen.  Deze calculatie is natuurlijk grof en niet voor iedereen hetzelfde, want bij aankomst wordt bij elke huishouding ook gekeken naar namen, gezichten en de buurt waar er geleverd wordt. De persconferentie van het waterbedrijf geeft inzicht in de omstandigheden waaronder de watervoorziening gegarandeerd moet worden, de uitdagingen en de hindernis van jaren aan politiek gestuurde inmenging in bedrijfsvoering.

Maar terwijl, mede onder druk van het IMF, gewerkt wordt aan sommige van de structureel scheefgegroeide wantoestanden bij watervoorziening, heeft het voor Surinaamse huishoudens een dubbel nadelig kortetermijneffect. Er wordt namelijk aan de SWM zelf al veel meer betaald. Terwijl de dienstverlening niet vooruit, maar in sommige gevallen achteruit lijkt te gaan of erger nog, niet gegarandeerd lijkt. SWM vergoedt of compenseert dit nadeel niet.

Het probleem van bedrijfsmatig aftappen van grote hoeveelheden water voor verkoop in geval van schaarste, heeft natuurlijk iets onnatuurlijks en oneerlijks in zich. Een derde partij die netjes op SWM-locaties tegen een laag bedrag inkoopt om tegen woekerwinsten te verkopen, is een sluwe profiteur. Een partij die echter dag in, dag uit, aan de gehele waterhoeveelheid, duizenden liters onttrekt, slaat de samenleving op de kop en verkoopt zelf de pijnstillers.

Dan is er nog de meest ernstige vorm, namelijk het illegaal aftappen van water, ook bestemd voor verkoop. Dit gaat niet zonder enige technische kennis, maar gebeurt nog steeds in de praktijk, vaak genoeg. In afgelegen gebieden of nabij dichtbegroeide of op onoverzichtelijk bebouwde terreinen, legt men zelf een tap aan, op de hoofdwaterleiding, om grote hoeveelheden water illegaal af te tappen. Ook dat water wordt in omloop gebracht.

Er is geen waterautoriteit of waterpolitie, die zoals de Energie Autoriteit Suriname of de Maritieme Autoriteit Suriname, binnen haar discipline de verplichting heeft het publiek belang in deze te bewaken. En watervoorziening is voor velen die zich er niet dagelijks mee bezighouden of niet onder de onderbreking lijden, misschien iets esoterisch of vanzelfsprekend. Maar gedupeerde huishoudens en bedrijven worden al binnen een paar uren qua hygiëne teruggeworpen naar de koloniale tijd. De ernst van het probleem komt dan, zo gezegd, boven drijven. En dan blijkt dat de markt met genoeg piraten en profiteurs te kampen heeft.