Het onderwijssysteem is nog nooit zo rommelig geweest. Ten gevolge hiervan zijn slechte slagingspercentages te merken op de verschillende scholingsinstituten. Door minister Ori wordt gesproken over verwaarlozing van de school en wennen aan het nieuwe systeem. Over de resultaten op scholen als het IMEAO wordt gespeculeerd, dat kinderen de school vroegtijdig verlaten om te gaan werken, of dat ze het proberen te combineren, wat in de meeste gevallen niet lukt. Kunnen we het de kinderen kwalijk nemen? Onderwijs in Suriname lijkt plotseling iets geworden waar alleen kinderen van rijke ouders aan kunnen deelnemen. Het kost ouders een fortuin om hun kinderen maandelijks in de schoolbanken te houden en ze ook nog te sturen zonder een lege maag. We moeten niet denken dat de kinderen niet doorhebben dat het zwaar is voor de ouders, en dus zelf hun boontjes willen doppen.

Maar ook de minister weet niet waarover hij praat. Hoe kun je praten, over het geen voorstander zijn van het toelaten van driejarigen tot de kleuterschool? Overal ter wereld probeert men kinderen zoveel mogelijke voorsprong te geven, alleen in Suriname wenst men het wiel opnieuw uit te vinden. Bovendien wordt met betrekking tot de nieuwe ontwikkelingen niet op de juiste manier gecommuniceerd. De meeste mensen raken geconfronteerd met zaken die worden geplaatst op sociale media. Wie denkt aan de ouderen onder ons die bijvoorbeeld oppas zijn voor hun kleinkind? Zaken als radio, televisie en de krant worden niet meer gebruikt? Het onderwijs stelt bitter weinig voor en daar moet spoedig verandering in komen.