De Chief Executive Officer van Staatsolie is op een internationaal charmeoffensief. Met optimistische, maar doordachte presentaties in Amsterdam en Den Haag, is aan zowel de diaspora gemeenschap als aan zakelijk Nederland, met een gepaste mate van detail voorgehouden hoe de groei eruit kan zien, wat de uitdagingen zijn voor zowel het bedrijf Staatsolie als voor Suriname (diversificatie voorbij mijnbouw, stimuleren van andere sectoren) en hoe Nederland als directe wervingsgrond voor talent, past binnen de ontwikkelingsstrategie.

Bij terugkeer was er direct een handig mediamoment voor de president, om het optimisme op te krikken in een verkiezingsjaar. In een ingestudeerde vrije trap en voor het oog van de camera’s, was het de beurt aan de CEO om iedereen eraan te herinneren, dat in 2028 de oliekraan open gaat. Het licht in Chans tunnel.

De twee momenten vormen een keerzijde van dezelfde munt. Aan de ene kant heeft Staatsolie er enorm baat bij correct gepositioneerd te worden. De huidige CEO heeft zich ingespannen om duurzaamheid, betere relaties met de eigenaren van gronden waarop installaties geplaatst worden en een eigen netwerk aan investeerders te cultiveren. Aan de andere kant, trekt de politiek enorm aan bij de directie om de rozen rooskleuriger te maken, de doorns af te vijlen en de mestgeur weg te moffelen. Het feit dat de regering het oliegeld dat binnenkomt opeist en aftapt, bij wijze van spreken nog voordat het goed en wel op de bankrekening staat, heeft een bedrijf dat letterlijk miljarden verdiend heeft, achtergelaten in een positie waarbij het zijn eigen aandeel in offshore, niet uit reserves kan betalen.

Staatsolie zal dus nog voordat de raffinaderij afbetaald is, massief moeten bijlenen om mee te kunnen verdienen aan de exploitatie van de offshore blokken. Daarvoor is er nog geen prospectus, nog geen roadshow en nog geen pakket aan zekerheden samengesteld.

Daarnaast is de langverwachte Final Investment Decision (FID) keer op keer slachtoffer geweest van de ‘SNOOZE’ knop vanuit de deelnemers. Suriname doet vaak alsof dat door de oliemaatschappijen komt, maar zou zelf geen USD 1,8 miljard op tafel kunnen leggen, als Total en Apache morgen aan de slag zouden willen. Ook staat er nog geen letter van Local Content regelgeving op papier. De staat heeft, met andere woorden, zijn huiswerk niet gedaan.

2028 is altijd een best case scenario geweest voor exploitatie, waar verantwoordelijke economen, geologen, bestuurders en zelfs coalitieleden, tegen gewaarschuwd hebben. In zijn financieel, technisch en organisatorisch brein is er geen cel die kan geloven dat voor 31 december 2028 of zelfs voor 31 december 2030, ook maar één barrel uit één bron ook maar één USD zal opleveren voor het bedrijf. Niemand die dat echt gelooft, kan verantwoordelijk blijven voor de leiding van een bedrijf in deze sector. Helaas kan de president in een verkiezingsjaar niet besluiteloos overkomen. Dus legt hij de leugen in de mond van de directie.