President Santokhi gaf recent nog te kennen, dat voor eind juli, de gesprekken met de vakbeweging over loonsverhogingen, zouden worden afgerond. Echter, in de tweede week van augustus merken we dat er nog steeds geen schot zit in de zaak. Wanneer komen de loonsverhogingen? Terwijl het gras groeit, sterft het paard.  De mensen hebben niet eens genoten van hun vakantiegeld. Niet eens de hoognodige spullen werden gekocht. Je vraagt je af, hoe de regering een land wenst te ontwikkelen, wanneer ouders niet in staat zijn hun kinderen de nodige spullen te geven voor de school.

De president zet zichzelf wederom te schande, want weer is gebleken dat hij heeft getracht een loopje te nemen met de samenleving. Zelf het IMF heeft tamtam gemaakt over de lage lonen. Volgens het fonds is zeker meer dan 50 procent van de samenleving arm. Hoe wens je ontwikkeling te brengen met een verpauperde samenleving? Een samenleving die steeds op straat moet komen om haar zaken gedaan te krijgen. Een samenleving die met lede ogen toeziet dat de criminaliteit met de dag erger wordt. Alleen de regering vindt dat het goed gaat en ziet de noodzaak niet in voor het verhogen van de lonen. Hoe verwacht men een betere koopkracht, wanneer mensen nog steeds beneden het minimumloon verdienen? Dat men nog het lef heeft te stellen, dat het probleem ligt aan de hoge prijzen in de winkels. Hoe verwacht je lage prijzen als je als regering niet hebt gezorgd voor productie? Als je als land niet exporteert? We kunnen eenieder van alles verwijten, maar we moeten uiteindelijk de fout bij onszelf zoeken. En dat is wat deze regering niet doet!