Verkiezingstijd is een tijd van winst voor opportunisten en profiteurs. De hosselaar en de superkapitalist spelen ondergronds en in de ivoren torens hetzelfde spelletje. De idealist en de realist van iedere SRD afhelpen, die ze te veel lijkt.

Het getto wordt een rijp terrein aan vlaggengeweld. Zoals bekend, houdt de Surinamer van stappen in de rijdende trein. En wie een locomotief op gang kan brengen door hele buurten in de partijkleur te tooien, kan bij de stembus een zwevende meeloper of twee meepikken, wat soms net genoeg is voor een zetelwinst. De heer of dame des Prasoso’s zal dus geld tellen en in de laatste negentig dagen, lachend blijven opstrijken uit alle windstreken. Met name in geval van wijkvergaderingen, zal er vaker van vlaggetjes verwisseld worden, om bij de verschillende propagandisten een graantje mee te pikken. Degenen zonder eigen onderkomen, kunnen altijd in een partijbus stappen, hun buik vullen, zich klem zuipen en applaudisseren op het juiste moment, voor een feestelijk avondje zonder al te veel ideologie.

Gesproken over bussen: het waren gouden tijden voor buschauffeurs, bootsmannen, soundtruckhouders, wanneer de caravans en roadshows ingezet worden om met bombast de kiezer te overtuigen met muziek, getoeter en het uitdelen van truitjes. Hoe dit alles zich naar goed bestuur zou moeten vertalen, is niet te verklaren. Maar als de strategen betalen, is er geen boiti boi die nee zegt.

De grootste sprong vooruit zullen de overlopers ervaren. De tweede en derde linie aan onderafdelingsvoorzitters, trekkers van kernen, oudgedienden, partij stonfutu’s van het eerste uur, die de bui al zien aankomen, als het om een niet verkiesbare plek gaat. Het buitenhangen van de vuile was of het verruilen van de ene kleur voor de andere, is een winstgevend gebeuren en er zijn zelfs figuren die in hetzelfde verkiezingsseizoen de oversteek meermaals maken. Sommige van zulke stoelendansers, houden er een definitieve plek of functie aan over. De swapjagers, speculanten en optiekijkers hebben een ander spelletje. De macro-economische zekerheid van instabiliteit en onzekerheid is daar bepalend. Grote SRD bedragen worden geleend, inzettend op koersspeculatie. Die worden omgezet in valuta of in vastgoed, om na stijgingen de bank of geldschieter in een verwaterde SRD terug te betalen, het verschil op te strijken en de volgende verkiezingen af te wachten. Zo valt er altijd wel een voordeeltje te halen, terwijl de idealisten luidkeels idealiseren.