Nicolás Maduro, de president van Venezuela, beweert dat hij de onlangs gehouden verkiezingen met 51 procent gewonnen heeft en de oppositionele partijen, niet verder zijn gekomen dan 44 procent van de uitgebrachte stemmen. Zowel in Venezuela als daarbuiten, is men ervan overtuigd, dat er wederom gefraudeerd is om Maduro en zijn chavistische kliek, aan de macht te houden. De presidenten Biden en Lula van respectievelijk de Verenigde Staten en Brazilië, hebben Maduro opgeroepen, de stemming zo openbaar mogelijk te maken, omdat het vermoeden bestaat, dat er op grote schaal gesjoemeld is met de uitslag en dat de oppositie de verkiezingen hebben gewonnen. Inmiddels heeft ook de Europese Unie laten weten, de uitslag van de Venezolaanse verkiezingen niet te accepteren, omdat ook de Unie ervan uitgaat, dat Maduro heeft gesjoemeld. Maduro op zijn beurt, heeft inmiddels laten weten, zijn diplomaten terug te zullen halen uit landen die de uitslag van de volksraadpleging niet accepteren. Ook heeft hij gedreigd, de diplomaten van die landen, uit Venezuela te zullen verwijderen.

Inmiddels gaan de demonstraties tegen Maduro in grote delen van het land door, en zo ook de gewelddadige onderdrukking door de zogeheten ‘commando’s’ van Maduro. In veel landen in het Caribisch gebied, Midden- en Zuid-Amerika leeft nu de vrees, dat nog meer Venezolanen het land zullen ontvluchten en dat de vluchtelingenstroom door de enorme politieke crisis, alleen maar zal toenemen. Het is bekend dat op Curaçao, dat heel dicht bij de kust van Venezuela ligt, de stroom Venezolanen alleen maar zal toenemen. Er wonen al tienduizenden Venezolanen op het eiland. Ook Trinidad, dat heel dicht bij de kust van Venezuela ligt, kan nu meer Venezolaanse vluchtelingen verwachten. Mensen die het regiem van Maduro met al de tekorten in het land en de politieke onderdrukking na deze zeer bedenkelijke verkiezingsuitslag niet meer kunnen verdragen, zullen het land willen ontvluchten. Er dreigt nu een humanitaire crisis te ontstaan in de gehele regio. Ook grotere landen als Brazilië, Colombia en Peru, verwachten meer Venezolaanse vluchtelingen. Ook Suriname en Guyana mogen rekenen op meer mensen uit dit land die een beter bestaan zullen zoeken, al is het maar voor een beperkte tijd. En juist op deze beperkte tijd van verblijf, moet goed gelet worden. Suriname heeft al langer dan vijftien jaar te maken met een instroom van Cubanen, Haïtianen en Venezolanen. Wat wel opgevallen is, is dat in zeer veel gevallen, wij te maken hebben met economische vluchtelingen, die wij in dit artikel ‘transito migranten’ willen benoemen. Het is namelijk gebleken dat de Cubanen en Venezolanen, indien ze hier arriveren via onze luchthaven of andere manieren, niet zijn gekomen om in Suriname een nieuw en langdurig bestaan te hebben. Er zijn bij Keerpunt ‘tig’ gevallen bekend van Cubanen en Venezolanen die Suriname als transitland misbruiken, om na enige tijd hier gewerkt te hebben en hun geld in dollars te hebben omgewisseld, naar Brazilië en Frans-Guyana vertrekken. Meestal is hun eindbestemming Brazilië en in veel gevallen ook de Verenigde Staten van Amerika. Het gaat er bij de Cubanen om dat ze vanuit Cuba, slechts probleemloos kunnen reizen naar Nicaragua en Suriname.

Deze twee landen worden dan misbruikt om tijdelijk geld te verdienen, want de meesten komen straatarm hier aan, om na een periode van een jaar of iets langer, via Frans-Guyana naar Brazilië te reizen, want daar zou het allemaal veel mooier zijn dan in Suriname. Na enige jaren in Brazilië te zijn geweest en geopteerd voor de Braziliaanse nationaliteit, kan natuurlijk ook een visum voor de VS worden aangevraagd. Het uiteindelijke doel is dan wel bereikt. De Venezolaanse migranten zijn hier ook maar tijdelijk, want ook die willen dolgraag naar hun vaderland, als Maduro en zijn chavistische bende, het veld hebben geruimd. Dus die gaan in mindere mate naar Brazilië. Voor wat betreft de Haïtiaanse migranten kan gesteld worden, dat die wel gaarne hier willen blijven en het liefst naar Frans-Guyana wensen te reizen, omdat daar de sociale voorzieningen eenmaal ingeburgerd, veel beter zijn dan bij ons. Wat er wel gelijk bij gezegd moet worden, is dat Haïtianen in Frans-Guyana, alles behalve welkom zijn. Om terug te komen op de Cubanen die dolgraag naar Brazilië willen reizen om daar te verblijven, kan gesteld worden, dat er al geruime tijd sprake is van mensenhandel en mensensmokkel en dat zelfs in Frans-Guyana, er lieden zijn die meewerken aan deze verfoeilijke misdaad. Het gaat ook in Frans-Guyana om de penningen, die in valuta worden betaald door Cubanen die de staat Macapá wensen te bereiken, om zo verder te kunnen reizen naar de grotere Braziliaanse steden als Rio de Janeiro, São Paulo en Belo Horizonte.