Stel dat ik genoeg USD-geld beschikbaar kan maken voor de ontwikkeling van Suriname, dan is de vraag hoeveel geld je nodig hebt en voor welke sectoren en thema’s. In de afgelopen periode heb ik vaker aan Surinaamse politici gevraagd naar hun visie en plan voor de ontwikkeling van het land. Die politici blijken dat een grote bevalling te vinden, het lukt ze niet te vertellen wat hun visie en plan is, behalve dan een paar generieke dertien in een dozijn en uitgekauwde thema’s zonder enige nadere toelichting en onderbouwing te noemen.

Wij draaien het om en maken het makkelijk voor hen. De vraag nu aan de politici is: Wat wil je doen en hoeveel geld heb je nodig voor wat je wilt doen? Hoeveel honderden miljoenen USD heb je nodig voor onderwijs, hoeveel voor zorg, hoeveel voor woningbouw, hoeveel voor infrastructuur, hoeveel voor productie, hoeveel voor njang maken en voor lekkers, hoeveel voor pakketten, hoeveel voor toerisme, hoeveel voor industrie en ga zo door.

Kunnen de politici aangeven, hoeveel geld in welk jaar zij waaraan willen investeren en uitgeven? Het geld is beschikbaar, bogo bogo money zonder rente. Kunnen zij nu een tabel als bijvoorbeeld hieronder invullen met getallen. Begin maar met conceptversie 1. De verfijning van de programma’s of investeringen kunnen zij in conceptversie 2, 3, 4 etc. doen.

Er is zelfs ruimte voor een post ‘nyang maken en lekkers’, dus niemand hoeft als argument op te voeren, dat de politici alleen maar komen voor een nyang. Die krijgen zij zeker. Er is bogo bogo money. Nu komt het aan op intelligentie, conceptueel en visionair denken en het laten zien naast praten. Dit is wat Suriname nodig heeft. Integer leiderschap, leiderschap dit of leiderschap dat, is allemaal kretologie. Op z’n Amerikaans is het nu ‘show me your move, show me the money’.

In bovenstaand voorbeeld met fictieve bedragen wordt duidelijk hoe men de visie en het plan kan invullen met wat meer concreetheid. In dit voorbeeld wordt er in 10 jaar, USD 14 miljard in het land geïnvesteerd. En dan moet alles lopen, zou je denken.

Dus dat geld krijg je, maar de enige tegenpresentatie naast een specificatie waaraan je het geld gaat besteden c.q. investeren die je moet leveren, is een inschatting maken wanneer je het geld, in dit voorbeeld USD 14 miljard, gaat terugbetalen en van waaruit. Wel zo redelijk toch? Ik geef je ongebreideld veel geld en jij bepaalt zelf wanneer je mij dat geld terug zal geven.

Kunnen de Surinaamse politici dat doen? Kunnen zij dan zo’n tabel als hieronder opstellen als conceptversie 1 en dan komt de verfijning nog in conceptversie 2,3,4 etc.

De Engelsen zeggen: ‘The proof of the pudding is in the eating’, en dus is het uur der waarheid 0nu aangebroken en de ‘praatjes’ van de politici worden nu getest. Kan men in een paar A4’tjes, vooralsnog geen dikke nota’s, hun visie en plan samenvatten met enige concreetheid?

Nu zal blijken waar de intelligentie zit. Nu zal blijken waartoe al die structuren met commissie dit en bureau dat, in staat zijn. Al die partijen hebben kaders, wetenschappelijke bureaus en nog meer van die fancy fancy praat- en overleggroepen. Er worden liters koffie en dawet gedronken. Waar is het resultaat van het denken? ‘Show me your move, show me the money’.

Let wel: investeren over een periode van 10 jaar, is dezelfde periode als Venetiaan I en II of Bouterse I en II. En terugbetalen over een periode van 20 jaar is dezelfde periode als bijvoorbeeld van 2000 tot 2020, dus over de periode Venetiaan I en II en Bouterse I en II.

En ja, Sinterklaas bestaat niet, dus die USD 14 miljard uit dit voorbeeld komt niet uit de hemel vallen en er is zoiets als ‘cost of capital’, dus die USD 14 miljard gaat geld kosten om te lenen, maar als je een plan hebt en er is ‘return on investment’ te bepalen, dan is investering te vinden. Dat is de verfijning en aanvulling in versie 2,3,4 etc. Begin bij het begin. Begin bij het plan, bij versie 1!

Ps. De tabellen en getallen zijn voorbeelden. De politici mogen hun eigen formats en onderwerpen en bedragen en jaartallen invullen.

Hikmat Mahawat Khan