De boodschap van de ABOP-campagne is het politiek product Brunswijk. Op geen enkel podium wordt een richting aangegeven van zijn leiderschap. Maar er wordt herhaald, dat hij een echte leider is. Sterker nog, de enige echte leider in deze verkiezingen. Er wordt geen beleidsonderdeel aangegeven dat bovenaan de agenda staat voor ABOP, alleen dat er 100.000 kiezers nodig zijn.

Voor zover er iets uit de regeerstijl gehaald kan worden, heeft hij het over ‘strijd’ en over ‘armoede’. Begrijpelijk, want hij richt zich op de arme kiezer. Ergens wil hij hen laten voelen alsof hij anti-armoede is en beleid voert en gaat voeren, dat daar verlichting in zal brengen. Dat is echter niet waar. Zijn regering heeft de sleutels van de economie compleet aan het IMF afgestaan. De IMF- maatregelen hebben de miljoenen aan USD in balanssteun en leningen gebracht. Maar de voorwaarde was dat stroom, water en brandstof onbetaalbaar werden voor diezelfde arme kiezer. Diezelfde arme kiezer, kan minder dan een kwart kopen voor dezelfde SRD als in 2020, toen Brunswijk aantrad. Voor iedere SRD in 2020, heeft de ABOP-achterban kortom, een kwartje aan koopkracht terug gehad. Dat is geen armoedebestrijding, het is armoedeverspreiding. Viraal en massaal.

Maar het stopt niet daar. Brunswijk zat in de machinekamer met Hoefdraad en Bouterse tijdens de regeertermijn die begon met de grootste monetaire reserve en de grootste importbuffer ooit, opgebouwd met de meest stabiele koers in jaren, bij overname en vertrok met een situatie die de president van datzelfde kabinet vijf jaar later ‘precair’ noemde. Brunswijk heeft meegetekend en meegeknutseld aan de diepe structurele armoede waar hij zijn achterban mee opscheept.

Maar het is niet de politiek alleen die prikt door de ballon dat Brunswijk een sociaal voelende leider is. Omdat hij af en toe kleingeld uit het raam gooit om bedelaars van zijn volgelingen te maken. Of het goedkoopste model auto op de Surinaamse markt verloot aan verpleegkundigen. Of schuurcontesten houdt om televisies weg te geven. Het is de geldschieter van zijn huidige regering zelf die tot twee keer toe de conclusie blijft trekken: dat het sociaal vangnet het zwakke punt is van de uitvoering van het IMF-programma door Brunswijks regering en dat de sociaal meest kwetsbaren niet door sociale maatregelen van deze regering bereikt worden. Brunswijk moet beseffen en zijn kiezers moeten begrijpen, dat hij niet aan machtsvertoon kan doen wanneer het hem uitkomt en dan de ongehoorde coalitiepartner kan uithangen wanneer de resultaten van het gezamenlijk regeerbeleid beoordeeld worden.

Het gevaar van BRAVOÏSME is dat het voortbouwt op programmering met diepe wortels in het begrip van de arme kiezer. De boodschap van Mooi Boi fu Dada voert terug tot de tijd van kolonialisme en Koningshuizen. Gevolgd door God Gegeven Leiderschap, persoonsverheerlijking, exceptionalisme en populisme rondom de persoon, in de vorm van Pengelisme en Boutisme. BRAVOÏSME is in opmars, omdat het niet eens nodig is te zwaaien met lege beloftes zoals Santokhi gedaan heeft en doet. Omdat hij zelf de lege belofte is.