Het rehabilitatieproject Van ’t Hogerhuysstraat en het integriteitsvraagstuk zijn onderwerp van toenemende publieke aandacht. Een onmiskenbaar feit is dat Openbare Werken (OW) door middel van eigen berichtgeving achteraf, probeert in te kleuren dat heraanbesteding vereist is voor de derde fase van het project. Om de volgorde van het verloop op te helderen, heeft OW met veel fanfare het totaalproject aangekondigd. Vervolgens muisstil geprobeerd te houden dat heraanbesteding aan de orde was. Om achteraf een discussie op gang te willen brengen of een integriteitsvraagstuk de reden is of een ander obscuur excuus. De minister was duidelijk des duivels over het feit dat de informatie via de media naar buiten is gekomen en heeft dat op elke mogelijke manier laten weten.
Daarnaast is er weer het eeuwige dreigement over de rechterlijke macht. Verdraagzaamheid en het belang van openbaarheid van bestuur en een gezonde kritische pers, zijn klaarblijkelijk niet de bouwstoffen van de zelf serieuze bestuurscultuur die men graag aan de Lachmonstraat laat pruttelen. Laat het duidelijk zijn dat als de keuken van het ministerie lekkages vertoont, het geen snars uitmaakt of het de binnenkeuken of de buitenkeuken is die lekt. Het feit blijft dat IDB de confidentialiteit ter sprake brengt en heraanbesteding aan de orde is, is geenszins een brevet van geschiktheid of pluim voor kwaliteit.
De semantiek rondom het woord ‘integriteit’, is woordspelletjes spelen en proberen het brede publiek zand in de ogen te strooien. Nadat de doofpot de mislukking niet onder het deksel kon houden. Als men prefereert het voorgeschreven recept uit te rollen, nadat de schijnwerpers van de media de waarheid belichten, maar naar de diagnose alsnog geluisterd moet worden, vragen wij ons luidop af, waar men precies mee bezig is. De holle oproep aan ‘mediabedrijven’ om ‘eenzijdigheid’ te voorkomen, verraadt de autoritaire filosofie op het redactioneel proces dat men erop nahoudt. Zo legt men vanuit het ministerie de nadruk op een goede relatie met de IDB, als reden om te menen dat informatie niet vanuit de IDB afkomstig kan zijn.
Er zijn naar eigen informatie, publiekelijk door de leiding van het ministerie gecommuniceerd ‘voor dit jaar’, zeker tien projecten’ onderwerp geweest van heraanbesteding. Aanbestedingen zijn voor alle betrokkenen een intensief en kostbaar proces. Als men in goede moed vol wil houden dat heraanbesteden een alledaagse en normale gebeurtenis is, zegt dit veel (en weinig vleiends) over wat de bestuurscultuur is van dit departement.
