De ABOP (Algemene Bevrijdings- en Ontwikkelingspartij) en Pertjajah Luhur (PL) hebben besloten om de komende verkiezingen niet gezamenlijk in te gaan, zoals eerder was bekendgemaakt. In plaats daarvan hebben de partijen afgesproken, apart deel te nemen aan de verkiezingen en daarna samen te werken, indien nodig. Wij denken dat opa Somo hoopt dat  hij het besluit heeft genomen, uit ethische overwegingen, die ervoor zullen zorgen dat  zijn partij bij de verkiezingen in 2025 meer stemmen kan vergaren bij de Javaanse kiezers.

Wij van Keerpunt hebben dit gevraagd aan een groep Javaanse kiezers, en naar hun mening, lijkt het erop dat de Javanen steeds dieper in hun frustraties over Somo’s leugens en beloftes duiken. Terwijl Somo steeds weer met valse beloften komt en de werkelijkheid verdoezelt, groeit de ontevredenheid onder de Javanen, die zich steeds meer bedrogen voelen door zijn uitspraken en acties.

Het patroon is duidelijk: Somo doet uitspraken die veelbelovend klinken, maar die zelden worden ingelost. De Javanen worden geconfronteerd met een opeenstapeling van onware beloften en onvolledige oplossingen, die in plaats van vooruitgang, vaak alleen maar leiden tot meer problemen en achteruitgang. Deze leugens en gebroken beloften creëren niet alleen wantrouwen, maar ook een groeiend gevoel van machteloosheid onder de bevolking. Wat bijzonder verontrustend is, is dat deze situatie niet nieuw is. Het lijkt een systematisch probleem, waarbij de Javanen steeds opnieuw worden teleurgesteld door de onbetrouwbaarheid van hun leiders. De door Somo gedane belofte van verandering en verbetering blijkt steeds weer een façade, een schijnvertoning die bedoeld is om de aandacht af te leiden van de realiteit. De herhaling van deze patronen heeft geleid tot een diepgeworteld cynisme en een gevoel van uitgeputte hoop onder de mensen. Cynisme dat zich de laatste jaren geuit heeft in een bloedvete tegen de HVB-top. De concullega relatie met KTPI is compleet verlaten voor een koude oorlog tegen HVB’ers.

De impact van deze leugens en gebroken beloften is voelbaar in alle facetten van het leven. Van economische tegenslagen tot sociale onrust, de schade die wordt aangericht door het voortdurende gebrek aan integriteit en transparantie is enorm. Zo ook blijven de beloftes van Somo, die geen enkele basis in de werkelijkheid hebben, de Javanen ontmoedigen en demoraliseren. Van belang is dat Somo werkers binnen de partij overgeslagen heeft voor keuzes dicht bij huis. Nepotisme en het ‘regelen’ van zijn Kroonprins, waren belangrijker dan het verstevigen van de partij met beter opgeleide, meer ervaren talenten die de partij, land en volk in andere hoedanigheden gediend hadden, jarenlang. Het is tijd voor de Javanen om zich niet langer te laten misleiden door de lege retoriek en valse beloften van leiders, die hun woorden niet kunnen omzetten in daden. Er moet een kritische evaluatie plaatsvinden van het leiderschap en hun werkelijkheidszin. De Javanen verdienen een leiderschap dat niet alleen belooft, maar daadwerkelijk levert. Alleen door dit soort leiderschap te eisen, kunnen de Javanen hoop vinden voor een toekomst die daadwerkelijk de moeite waard is om voor te strijden.