Suriname gaat in mei 2025 weer naar de stembus. De stemgerechtigden kiezen dan onder meer nieuwe leden voor het parlement, De Nationale Assemblée. De voorbereidingen voor de verkiezingen zijn in gang gezet. Niet alleen wordt de benodigde organisatie door de overheid opgetuigd, ook de politieke partijen en hun achterban ontplooien initiatieven die tot een voor hen goede verkiezingsuitslag moeten leiden.
In augustus 2020 publiceerde ik een artikel over de financiële roofbouw van de vorige Surinaamse regering. Daarbij ging ik specifiek in op het misbruik dat deze regering maakte van de goudvoorraad van Stichting Suriname Environmental and Mining Foundation (SEMiF). Delen van de tekst hierna, zijn aan dat artikel ontleend.
De ABOP (Algemene Bevrijdings- en Ontwikkelingspartij) en Pertjajah Luhur (PL) hebben besloten om de komende verkiezingen niet gezamenlijk in te gaan, zoals eerder was bekendgemaakt. In plaats daarvan hebben de partijen afgesproken, apart deel te nemen aan de verkiezingen en daarna samen te werken, indien nodig.
Na jaren van mak doorslikken en herkauwen wat de VHP-propagandamachine over minister Ramdin te vertellen had, is Suriname eindelijk aan het ontwaken en gaat kijken naar wat er in vier jaar buitenlands beleid en internationale business, precies gerealiseerd is. De felle schijnwerpers van Bakana Tori gasten, PALU-voorzitter Jim Hok en diplomaat en voormalig hoofd Protocol op het Kabinet van de President, ambassadeur Rose-Ann Franklin, hebben de aaneenschakeling van de alledaagse middelmaat, op zijn zachtst gezegd, aan het licht gebracht.
Simons blijkt ambitieus te zijn en het blijkt dat ze door wil stoten naar het presidentschap. Nu blijkt dat zij al tijden ermee bezig is. Op zich kan het niet slecht zijn als iemand ambities heeft, maar bij haar neemt het een ongezonde vorm aan en deze ongezonde vorm is zichtbaar geworden in haar omgang met haar kameraden. Die drang om president te worden, ontbloot veel vals gedrag bij haar.
