Terwijl de EBS-onlusten het land bezighielden, vertrok president Santokhi samen met de minister van BIBIS, Albert Ramdin, naar de Bahama’s voor conferenties tussen het Caribisch gebied en Afrika. Volgens de beide internationalisten voor de veranderende economie als gevolg van olie- en gasontwikkeling en de historische context tussen het Caribisch gebied en Afrika. Als dat u onmisbaar in de oren klinkt, verschilt u met Keerpunt van inzichten. Het zal de leiders van deze ‘historische context’ uitstekend voorgekomen zijn om de twee markante en frequent op conferenties in tandem gesignaleerde leiders uit de Indiase diaspora, invulling te zien geven aan deze historische Afrikaanse diaspora en context. Zoals gebruikelijk was de terugreis zonder inkt in de vorm van overeenkomsten, verdragen of handelsdeals. Maar vanzelfsprekend had het kopstuk uit de Afrikaanse diaspora in deze regering, zijn handen vol met adviezen van zijn moeder, over het gedrag van zijn broer in de EBS-affaire en is zijn reisstatus, ondanks alle diplomatieke bescherming, behoorlijk twijfelachtig, met Nederlandse en Franse verstekveroordelingen voor cocaïne.

Ramdin had spoedig erna nog een markante bijdrage te leveren aan een conferentie over het vredesproces in Oekraïne, die gehouden werd in Zwitserland. Erg belangrijk voor Suriname, gezien de miljarden in wapens, de duizenden aan manschappen en onze strategische ligging, die allemaal verwacht worden voor onze beslissende rol in dit internationaal conflict.

Gelukkig hield BIBIS tijd over om op Antigua en Barbuda de conferentie over Small Island Developing States te informeren, over hoe wij geld van de Verenigde Naties besteden om ananas te laten verbouwen voor inheemsen. We moeten dan wel werkende machines uit India kunnen krijgen. Dat is nu nog niet gelukt, ondanks dat het geld al is uitgegeven. Terwijl de staat in de menonieten-kwestie ernstig door de kortgedingrechter op de vingers is getikt, was Ramdin heel boodschapgetrouw, over het belang van non-discriminatie en van de principes van toestemming die de inheemsen moeten geven, voor gebruik van de grond. En ook de 54e Algemene Vergadering van de OAS ontbreekt op het vluchtschema: onze unieke geografische en culturele positie voor het Inter-Amerikaanse systeem moet benadrukt worden, begrijpt u. En ook dit is, was en blijft van ongekend, onmisbaar belang voor Suriname als land. Hoewel wij, met geen van de laatste twee reizen, een verdrag, een overeenkomst of een stuiver rijker zijn geworden. Maar Keerpunt begrijpt vast en zeker de nuances, de finesses en het langetermijnkarakter van diplomatiek niet. Dat betrokkenheid vereist. In persoon. En delegaties. Met verblijf. Op staatskosten. Zo is dat nu eenmaal. Heel gedistingeerd en heel subtiel allemaal. Overigens niet Keerpunt alleen. Ook de Rekenkamer begrijpt het allemaal waarschijnlijk niet. De tik op de vinger voor hoe er door het ministerie omgesprongen wordt met staatsmiddelen in het verslag van 2023, is in ieder geval geen aanleiding geweest om drastisch de werkwijze te veranderen. Het verslag vermeldt onder meer: ‘Bij het ministerie van BIBIS is vermeld dat in drie gevallen sprake is geweest van onregelmatigheden, waarvan het ministerie in één casus de CLAD heeft gevraagd nader onderzoek te verrichten.’ En wat verder in hetzelfde rapport: Uit het onderzoek bij het ministerie van BIBIS is gebleken dat voor twee dienstreizen geen autorisatie is opgemaakt. Verder kon de Rekenkamer niet beschikken over informatie inzake de wijze van vrijmaking van de middelen en door wie deze beschikbaar zijn gesteld.’ In een democratie zou verwacht worden dat De Nationale Assemblee de ministeriële verantwoordelijkheid van de hoofdverantwoordelijke voor zo een departement, onder een vergrootglas plaatst.