De discussie over de wisselwerking tussen volksgezondheid en economie, zoals besproken door econoom Steven Debipersad enkele weken geleden, is van cruciaal belang. Debipersad benadrukt terecht dat investeringen in gezondheidszorg essentieel zijn voor zowel volksgezondheid als economische stabiliteit. Zijn uitspraak: “Een economie kan niet bloeien met een zieke bevolking”, onderstreept een bekend economisch principe: gezondere bevolkingen dragen bij aan een productievere en meer economisch stabiele samenleving. Dit idee is breed ondersteund door de literatuur, die aantoont dat gezondheidsproblemen kunnen leiden tot aanzienlijke economische kosten door verzuim en verminderde productiviteit.
Debipersad is al vaker gedetailleerd ingegaan op de huidige gezondheidsproblemen in Suriname, waaronder een lage levensverwachting, hoge kindersterfte en aanzienlijke tekortkomingen in de gezondheidsinfrastructuur. Deze gegevens zijn belangrijk voor een realistisch beeld van de gezondheidszorgsituatie in Suriname, maar de analyse kan verder worden verdiept door de onderliggende oorzaken van deze problemen te onderzoeken. Bijvoorbeeld, de vermelding van een tekort aan artsen en ziekenhuisbedden is een kernpunt, maar het zou nuttig zijn te onderzoeken waarom deze tekorten bestaan en wat voor specifieke beleidsmaatregelen nodig zijn om deze te verhelpen.
De vermelding van de dalende overheidsuitgaven voor gezondheidszorg en het grote verschil met het regionaal gemiddelde is relevant. Het roept vragen op over de toewijzing van middelen en de effectiviteit van het huidige beleid. Echter, zonder aanvullende informatie over hoe deze uitgaven worden beheerd en verdeeld, is het moeilijk om te beoordelen hoe effectief deze uitgaven zijn.
Wij zouden graag een diepere analyse willen van de efficiëntie en effectiviteit van de besteding van deze middelen.
Debipersad heeft dan wel oplossingen voorgesteld, zoals het verhogen van financiering, bewustwording, eigen verantwoordelijkheid en technologische innovaties. Hoewel deze suggesties praktisch zijn, zouden ze concreter kunnen worden uitgewerkt. Bijvoorbeeld: Hoe kan technologische innovatie specifiek bijdragen aan het verbeteren van de gezondheidszorg in Suriname? Wat voor soort technologische innovaties zijn haalbaar en betaalbaar voor Suriname? En hoe kan bewustwording effectief worden vergroot in een context met beperkte middelen? Is het tijd om de cultuur rond voeding te corrigeren als het om zoutgehalte, vetgehalte en suikers gaat? Welke rol hebben culturele en religieuze influencers daarin?
Wij staan volkomen achter het standpunt van de econoom, die de nadruk legt op de noodzaak van verbetering in de gezondheidszorg als een voorwaarde voor economische ontwikkeling. Dit is een terechte opmerking, maar het is belangrijk om te erkennen dat het verbeteren van de gezondheidszorg in Suriname geen gemakkelijke taak is en veel factoren omvat. Beleidsmakers moeten ook rekening houden met de politieke, sociale en culturele context van Suriname bij het ontwikkelen van strategieën voor gezondheidszorgverbetering. De bijdrage van Debipersad is waardevol, maar om echt impact te maken, moeten er gedetailleerde, uitvoerbare plannen worden ontwikkeld en geïmplementeerd.
