De regering heeft besloten voor een periode van enkele maanden, geen ontheffingen meer te verlenen aan bedrijven die voor bepaalde grondstoffen en andere goederen, invoerrechtenvrij mochten importeren. Door deze maatregel kunnen heel wat bedrijven de hoognodige grondstoffen niet meer invoerrechtenvrij binnenhalen in deze periode, hetgeen zeker tot grote verhogingen voor bepaalde goederen zal leiden, omdat de importeur en vaak ook de fabrikant, het eindproduct gewoon door zal berekenen aan de consument. Uit alles blijkt dat de overheid behoorlijk krap zit met haar financiën en op alle fronten tracht te schrapen, nu bij het innen van de indirecte belastingen.

Kortgeleden werd de BTW op brandstof ook al aangepast, en gingen de tarieven voor kookgas verder de lucht in. De EBS laat ook vernietigend voor de portemonnee van zich horen, en presenteert wurgende en vaak onterecht hoge rekeningen aan de afnemers. Vooral het bedrijfsleven wordt zwaar belast en dat zal natuurlijk ook weer prijsverhogingen voor de gehele gemeenschap tot gevolg hebben. En dan wordt ook doodleuk meegedeeld, dat het eind van prijsverhogingen nog lang niet in zicht is. En dat allemaal omdat het IMF dat dicteert, en we de penningen van dit fonds o zo graag willen en nodig hebben. En toch is de hulp van het IMF niet voldoende, want het volk merkt de verlichting in de portemonnee nog steeds niet en instede daarvan, merkt ze nog meer knelling en hele hoge uitgaven. Prioriteitsstellingen op stelling en dat al langer dan 11 jaar. De economische crisis is nog lang niet voorbij en doet zich steeds heviger gevoelen.

Al zeker anderhalf jaar geldt in dit land de Belasting over de Toegevoegde Waarde, BTW, die veel meer geld voor de overheid zou opleveren. Het vermoeden bestaat dat de zeer slecht voorbereide invoering op last van het IMF, nog steeds niet het gewenste resultaat heeft opgeleverd en dat vele duizenden die zo berookte BTW niet betalen, laat staan dat ze zich hebben laten registreren bij de Belastingdienst. Er wordt op grote schaal gerommeld met de BTW en haar afdrachten en dat komt, omdat de hele zaak zeer slecht is voorbereid en het belastingapparaat niet de mensen en middelen heeft om de juiste controle op de naleving van deze nieuwe fiscale wet te controleren. Goederen waar BTW op rust, worden gewoon aan de klant verkocht, zonder dat daar de BTW op wordt doorberekend. En mocht die doorberekening toch nog hebben plaatsgevonden, wordt die heel vaak niet afgedragen aan de Belastingdienst. En wie controleert dat? Dat blijft een open vraag. Maar men blijft van overheidswege maar plukken en plukken en het leven wordt daarbij wel zeer ondraaglijk. Er wordt van alle ministeries verwacht dat men bezuinigt om te voorkomen, dat de zaak niet helemaal in het honderd loopt. Maar hoeveel kan je als ministerie nog bezuinigen, als je met het huidige toebedeelde vanuit Financiën en Planning, al maar nauwelijks uit de voeten kan? Laten we het zeggen zoals het is: de staat verdient veel te weinig, maar heeft een uitgavenpatroon dat absoluut niet in verhouding is met zijn inkomsten, en dat maakt dat zoveel spaak loopt. De belastingdruk op de samenleving is al jaren niet te verdragen, maar men gaat er maar vanuit dat er nog meer uit te halen zal zijn, terwijl men bij de overheid bliksems goed weet dat zonder hogere productie en meer verdiensten in een economie, er geen hogere uitgaven mogelijk zijn. En juist aan het stimuleren van de productie door bijvoorbeeld het verlenen van meer incentives, wordt nauwelijks of niets gedaan. Waar moeten de meerinkomsten dan vandaan komen, en juist daarop geeft de overheid geen antwoord. Ook het bedrijfsleven wordt  steeds verder in een hoek gedrukt door tal van verhogingen en fiscale maatregelen. Welke ondernemer kan je dan nog enthousiasmeren om verder en intensiever te investeren in productie, die vooral op export gericht dient te zijn. En als men nu zelfs de ontheffingen op grondstoffen gaat belasten, hetzij voor enkele maanden, dan is het eind zoek. Het IMF werd er als een reddende engel bijgehaald, maar van redding is er bij het volk maar weinig te merken. Er wordt nu zelfs geopperd dat het nodig zal zijn nog een tweede IMF samenwerking aan te gaan, om het werk goed te kunnen afronden en de economie wederom op het juiste spoor te brengen. Velen houden hun hart vast dat we door een nog zwaardere mangel heen zullen moeten, om eindelijk het beloofde licht in de donkere tunnel te kunnen waarnemen. Dat het nog steeds niet goed gaat en velen het zeer moeilijk hebben, staat als een paal boven water. Wat de zaak nog triester maakt naar de mening van velen, is dat ook na 25 mei 2025 er niet spoedig een positieve verandering in de huidige financieel-economische misère zal optreden. En juist omdat men nog maar weinig vertrouwen heeft in onze politieke leiders, hebben velen besloten niet naar de stembus te gaan. Of dat een verstandige beslissing is, blijft een open vraag.