Vrouwen willen zeer terecht, als gelijkwaardig aan mannen gezien worden. Het zou een non issue moeten zijn, maar de realiteit is in sommige streken helaas anders. Er zijn tal van redenen waarom vrouwen onevenredig vertegenwoordigd zijn in de politiek, in het openbaar bestuur of in managementfuncties. De hele wereld moet nog een inhaalslag maken. Maar die inhaalslag betekent niet dat vrouwen nu zomaar overal benoemd moeten worden, want dat zou een belediging voor de vrouwen zijn die zich wel kwalificeren voor bepaalde rollen, omdat zij die kwaliteiten, kennis, kunde en ervaring hebben.

In Suriname is er een discussie losgebarsten om een vrouw als president te kiezen. Er zijn nu vrouwen in Suriname die graag president willen worden. Heel goed! Maar er is iets vreemds aan de hand bij sommige van die vrouwen. Zij willen het zelf niet openlijk zeggen en komen niet met inhoud, maar zetten hun ‘mannetjes’ in en die zeggen, dat zij die rol moet krijgen. Die ‘mannetjes’ zijn bezig om een sfeer van ‘een vrouw kiezen’ te creëren en die te hypen, en schromen niet om de naam van de bewuste vrouw te pas en te onpas te laten vallen in dat verband. Heel doorzichtig. Die ‘mannetjes’ geven niet aan, waarom die bewuste vrouw zo goed is. De vrouw in kwestie doet quasi nonchalant en verwijst naar de wil van het volk en naar de sfeer in de samenleving, en zegt dat er een roep is naar een vrouw. Het gekke is dat niet gezegd wordt dat aan het volk eerst verteld is door de ‘mannetjes’ dat het tijd is voor een vrouw en dat die vrouw in kwestie de geschikte persoon is. Dus eerst creëer je de ‘vraag’, en dan zeg je, je moet je aanbieden, omdat er vraag is, omdat de roep naar jou is. Dit is het begin van de diskwalificatie voor de rol van president. Te doorzichtig, doortrapt, vals.

Het creëren van de vraag gebeurt op een manier dat niet waardig is voor de vrouw, want er wordt niet gepraat over wat een president moet kunnen, wat voor kennis, kunde en ervaring die moet meebrengen en wat het trackrecord moet zijn. Het lijkt alsof men iemand moet ‘nemen’, omdat die een vrouw is. Dit klinkt heel banaal, dus je wordt president in het land, niet om wat je in jouw hoofd hebt, maar om wat in je onderbroek zit. Dit is een belediging voor de vrouw. Elke vrouw die haar gender wil gebruiken om een positie te verwerven, beledigt de vrouw, want de vrouw is goed of ze is niet goed. Zij moet gekozen worden, omdat zij goed is, net zo goed is als de man. Ze moet niet gekozen worden omdat ze mooi is, mooie benen heeft of om andere banaliteiten.

Lees in dit verband het artikel: ‘Suriname ontwikkel je niet met wat in de onderbroek zit, maar met wat in het hoofd zit’ 23 juli 2023 https://www.srherald.com/ingezonden/2023/07/23/suriname-ontwikkel-je-niet-met-wat-in-de-onderbroek-zit-maar-met-wat-in-het-hoofd-zit/

Women First

Recentelijk is een bijeenkomst geweest van een organisatie Excellence Women First, waar het hoofddoel was om te pleiten voor een vrouw als president. Deze bijeenkomst was alles behalve een pleit om te laten zien dat de vrouw kwaliteiten heeft, dus niet genegeerd moet worden. Er is een hele ochtend gepraat over alles, behalve over inhoud en kwaliteit. Er is totaal niet gesproken over wat een president moet kunnen en wat die president moet meebrengen. De sfeer en het pleit kwamen erop neer dat het tijd wordt dat een vrouw president wordt. Wat een belediging voor de kwalitatief goed onderlegde en ervaren vrouwen, want die worden niet gezien als kwaliteit, maar worden gezien als iemand die iets anders in de ‘onderbroek’ heeft dan de man. Wat een schande! Is dit misschien het bewijs dat deze pleitbezorgers, vooral vrouwen, de vrouw misbruiken voor hun eigen ambities? Zij bevestigen alle vooringenomenheid over vrouwen dat ze alleen kunnen ‘babbelen’. Gemiste kans. Alle subsidies en gelden van UN en buitenlandse mogendheden zijn die ochtend zinloos verbrast.

Mythes

Er worden een heleboel mythes bijgesleept om te rechtvaardigen dat men in Suriname nu voor een vrouw als president moet gaan. Opvallend genoeg hebben de Surinamers totaal niet over de kwaliteiten die de vrouw moet hebben.

Denken de Surinamers dat Angela Merkel ooit bondskanselier in Duitsland is geworden omdat zij een vrouw is, om wat in haar ‘onderbroek’ zit? Zij was een briljante vrouw in denken en doen. Denken de Surinamers dat ooit Margaret Thatcher UK-premier is geworden, omdat zij een vrouw was? Denken de Surinamers nu werkelijk dat in Nieuw Zeeland, Jacinda Ardern premier werd, omdat zij een vrouw is? Nee, al deze dames werden kanselier en premier om wat in hun hoofd zit. Het succes in die landen kwam dus vanwege hun intelligentie en kennis, kunde en ervaring en achtergrond. In Suriname wil men daar niet over praten. Waarom niet? Hebben de vrouwen die zich nu opwerpen als presidentskandidaat geen kwaliteit? Moeten zij het hebben van wat in hun ‘onderbroek’ is en niet wat in hun hoofd zit?

Mythes als dat de vrouw kan multitasken zijn zo kortzichtig, want dan doet men alsof het land leiden, hetzelfde is als pom, pastei en roti kip maken in de keuken en tegelijk de luiers van de baby’s verwisselen. Je doet de vrouw tekort door haar huishoudelijke bezigheden als maatstaf te nemen. Nee, je moet zeggen dat de vrouw een kei is en aangeven, wat haar professionele wapenfeiten zijn. Je zegt toch ook niet dat die vent goed is, omdat die goed kan rennen of dat die flink op de motor kan scheuren of dat die ‘meerdere dames gelijktijdig voor de gek kan houden’, dit in het kader van multitasken. Mythes als dat de vrouw goed met het huishoudgeld kan omgaan, zijn ook zo’n platvloerse gedachte. Wij kennen allemaal de andere clichés dat vrouwen veel kunnen verspillen met een kast vol schoenen en tassen. Die cliches en voorbeelden zijn er ook. Imelda Marcos had er ook een potje van gemaakt in Filipijnen.

Surinamers moeten ook niet de fout maken om te kijken naar Mia Mottley van Barbados. Zij is zeker een taaie spreker en een goede counterpart in discussies met de westerse wereld, maar dat is ook bijna alles, want Barbados is niet verder ontwikkeld onder haar leiding. Suriname heeft 50 jaar lang praatjesmakers gehad, dus dat is niet wat Suriname nu zoekt.

Wat is de reden waarom men in Suriname wil aannemen dat het met een vrouw in de top wel goed komt met het land? Wij hebben al vrouwen gehad in toprollen in Suriname en dan is de vraag of zij het substantieel beter hebben gedaan dan de mannen in die rollen. Denk aan:

1. Vrouw als assembleevoorzitter
2. Vrouw als minister
3. Vrouw als procureur-generaal

Kwaliteit

Het wordt tijd dat Surinamers gaan voor kwaliteit en dat is kennis, kunde en ervaring. De president, man of vrouw, moet conceptueel sterk zijn, een open blik hebben naar de grote wereld, innovatief zijn en in staat zijn om een visie te ontvouwen over de ontwikkeling van Suriname en in staat zijn om op basis van die visie een (op z’n minst op hoofdlijnen) plan te presenteren.

Waar is die kandidaat? Ook de huidige potentiële kandidaten, man of vrouw, mogen zich presenteren, maar waar wachten zij dan op om hun kwaliteiten te laten zien? In de meeste landen hebben potentiële kandidaten al boeken geschreven met hun visie. Niet in Suriname. De meesten hebben nog niet eens een halve A4 geproduceerd. Ze babbelen de hele dag op radiostations. De kandidaten moeten het vuur aan de schenen gelegd worden want na 50 jaar is speelkwartier voorbij. Tijd voor eggie. Tijd voor presteren en het begint met presenteren. Presenteren van inhoud en kwaliteit en geen praatjes. Gaan voor presidentschap is geen beauty contest waar vrouwen op een podium moeten paraderen. Wij zijn niet geïnteresseerd in de benen, niet in de lengte en ook niet in de maatkleding. Wij zijn geïnteresseerd in wat in het hoofd zit. Dat is wat er nodig is om het land te ontwikkelen.

Hikmat Mahawat Khan