De situatie waarin wij ons thans bevinden, is zorgwekkend en explosief. Het sociaal bestel rammelt aan alle kanten.  President Santokhi en de clan rondom hem, weten zich middels een nepotistisch en corruptief beleid tot nog toe staande te houden.

Gesteund door een groep vakbondsleiders (in de volksmond de tjauw min-eters), hobbelt hij van het ene schandaal naar het andere. Ondanks de minachtige bejegening van het volk en de roep om op te stappen, gaat hij vrolijk verder met zijn desastreus beleid.

Bedreiging democratie

Wat deze president vertikt om te snappen, is het volgende: iedere democratie wordt bedreigd door het gevaar dat de tirannie van de publieke opinie, hand in hand gaat met de almacht van de getalsmatige meerderheid, die burgers tot verregaand conformisme dwingt. Vrijheid wordt slechts bedreigd door mensen die anderen haar willen onthouden, doch evenzeer door mensen die haar niet willen of durven aanvaarden. De mensen kunnen zo opgaan in hun eigen individuele belangen, dat zij weerloos komen te staan tegenover de nog overgebleven macht, die van de regering (overheid).

De maatschappelijke rust kan verstoord raken door datgene wat zich aan het manifesteren ís. Santokhi en zijn clan moeten goed begrijpen dat wanneer een selecte groep VHP’ers in het land er de voorkeur aangeeft zich alleen met zijn eigen belangen bezig te houden, zelfs de aanhangers van de verschillende andere partijen de hoop niet hoeven op te geven om de touwtjes in handen te krijgen. Santokhi en zijn VHP-clan hebben in dit land een bijna almachtige positie bereikt, terwijl de gewone burger in het land van lieverlede op de laagste trap van machteloosheid en afhankelijkheid is terechtgekomen.

Door de uitspraken van de zogenaamde prominenten van de VHP en in de ogen van het volk de ongebruikelijke uitspraken van de voorzitter van de assemblee, zijn wij zoetjes aan beland in een tijdperk van een sociale revolutie.

De sociale revolutie aanvaard ik als een voldongen feit, althans binnen afzienbare tijd. Er zijn geen andere opties dan dat de regering Santokhi moet verdwijnen.

Of ik erin geslaagd ben duidelijk te maken wat ik momenteel waarneem, weet ik niet. Ik ben er evenwel van overtuigd, dat ik daar eerlijk naar gestreefd heb. Wanneer ik de feiten in mijn artikel ondergeschikt heb gemaakt aan de ideeën, in plaats van de ideeën aan de feiten, dan is dat buiten mijn wil om gebeurd. Wanneer ik iets heb willen betogen aan de hand van dit artikel, heb ik mij beijverd te verwijzen naar de dagelijkse zaken en gebeurtenissen in het land.

Als het gaat om opvattingen, politieke usances en gedragsinterpretaties, heb ik het oordeel ingewonnen van kundige personen. Naar gelang de belangrijkheid of in geval van twijfel stelde ik mij niet tevreden met de informatie van een enkeling, maar liet ik mijn oordeel steunen op verscheidenheid van getuigenis. Ondanks deze voorzorgen, weet ik dat niets gemakkelijker zal zijn dan kritiek te leveren op dit artikel, als er tenminste iemand is die het de moeite waard vindt.

Degene die mijn artikel nauwkeurig bekijkt, ontdekt makkelijk het kernidee, waaruit om zo te zeggen heel de rest voortvloeit. Doch omdat de verscheidenheid van de onderwerpen die ik in dit artikel heb behandeld uitgebreid zijn geweest, zal iemand die een tegenstelling wil aantonen tussen een geïsoleerd feit en het geheel van feiten die ik vermeld heb, of tussen een enkel idee en het geheel van de gedachtegang, daar weinig moeite mee hebben. Ik zou dan ook graag zien, dat men mij het genoegen doet dit artikel te lezen in dezelfde geest waarin ik het geschreven heb. Laat men dit artikel beoordelen naar de algemene indruk die het achterlaat; zelfs heb ik mij steeds laten leiden door een convergentie van bewijsgronden en niet door een of andere toevallige overtuiging.

Stanley Zaalman

Msc Organisatie en Management.