Assembleelid Melvin Bouva werd bij de vergadering van 13 juni 2024 in persoon besproken door het lid Mahinder Jogi. Bouva werd het woord ontnomen en de zaal uitgezet door waarnemend voorzitter Dew Sharman, die te kennen gaf dat buiten de microfoon ongepast taalgebruik zou zijn gebruikt. Fractievoorzitter van de NDP, Parmessar, kwam hiertegen in protest en gaf te kennen dat de procedurele regels niet gevolgd zijn bij het ontzeggen van toegang tot de vergadering. Bouva bleef aanhouden bij zijn recht op aanwezigheid, waarna vicevoorzitter Sharman de politie instrueerde tot het verwijderen van het lid Bouva over te gaan. Sharman gaf volgens Parmessar geen gelegenheid, conform het Reglement van Orde, tot het terugnemen van uitlatingen alvorens het woord te ontnemen aan Bouva.

Sharman maakte echter onderscheid tussen wangedrag buiten de microfoon om en zijn bevoegdheid de orde te bewaken. Lid Jogi heeft ondersteuning voor de handelswijze uitgesproken. Toen voorzitter Martinus Bee de leiding van de vergadering weer overnam, benadrukte hij de noodzaak van beter gedrag vanuit alle assembleeleden en de eenheid van het instituut als geheel.

Voor de leden Parmessar en Jogi was dit niet het einde van de discussie. De kostbare vergadertijd van het hoogste orgaan van de staat werd besteed aan een avond van delibereren over een triviaal onderdeel van intern gedrag. Het voorval raakte echter wel de kern van het structureel selectief grensbewaking optreden van de leiding van het instituut. Het impartieel en onafhankelijk toekennen van spreektijd, monitoren van uitspraken en toelaten van agendering, heeft plaatsgemaakt voor schaamteloos de coalitiefractie beoordelen, vooruitschuiven en bijstaan, vanaf de tijd van voorzitter Lachmon, tot op heden. Het prostitueren van het instituut aan Brunswijk voor zijn voorzitter-voor-één-dag-stunt en het uitjouwen van president Venetiaan bij de installatievergadering van de NDP- coalitie, zijn waarachtige dieptepunten geweest, om het handgemeen tussen voorzitter Somohardjo en fractievoorzitter Doekhie nog maar buiten beschouwing te laten. De verloedering is een wisselwerking tussen partijdige machtswellust van opeenvolgende coalities en van puberale reacties vanuit opeenvolgende opposities. Maar ook een aantoonbare verschuiving van intellect naar populisme. Wat onze parlementaire ontwikkeling verandert in een duik naar de bodem.