Het voortvluchtig zijn van veroordeelde criminelen als Desi Bouterse en Iwan Dijksteel wekt terecht groeiende bezorgdheid bij de samenleving. Maar wat nog zorgwekkender is, is de schijnbare onverschilligheid van de regering in dit hele debacle. De recente reactie van procureur-generaal Paragsingh op StarNieuws, brengt een verontrustende realiteit aan het licht: de politie, het uitvoerende orgaan van de regering, lijdt al jaren onder ernstige tekorten aan middelen. Paragsinghs onthullingen tonen aan, dat de politie niet voldoende wordt ondersteund, om haar fundamentele taken uit te voeren. Van voertuigen en computers tot aan optische apparatuur, de politie staat voor een muur van ontoereikendheid in haar poging om de wet te handhaven en criminelen zoals Bouterse en Dijksteel op te sporen. Zelfs de toewijzing van een deel van de boetegelden vorig jaar, bleek een druppel op een gloeiende plaat te zijn, ver verwijderd van de substantiële steun die nodig is om het politieapparaat echt te versterken.

Het is nationaal onaanvaardbaar, dat in een tijd waarin de roep om gerechtigheid en veiligheid luider wordt, de regering nalatig blijft in haar verantwoordelijkheid om de politie de nodige middelen te verschaffen. Het feit dat de aanhouding van Bouterse “een kwestie van tijd” is, terwijl de politie worstelt met ontoereikende middelen, roept serieuze vragen op over de prioriteiten en toewijding van de regering, aan de handhaving van de wet. Keerpunt vraagt zich daarom terecht af, hoe lang deze veroordeelde mannen, voortvluchtig zullen blijven. Het is internationaal onaanvaardbaar, dat toevoerlanden en afzetmarkten van drugs, Suriname met argwaan aankijken, zonder een substantiële bijdrage aan de middelen waarmee criminaliteit bestrijd wordt. Het is hoog tijd, dat de regering haar verantwoordelijkheid neemt en kent, en onmiddellijk actie onderneemt om de politie te voorzien van de middelen die ze nodig heeft om haar taak effectief uit te voeren. Met name het ministerie van BIBIS heeft een taak, daarbij de internationale gemeenschap die van een veiliger Suriname profiteert, concreet aan te schrijven om concreet bij te dragen aan die middelen, in plaats van ons voortdurend kritisch en negatief te bespreken. Het falen om dit te doen, ondermijnt niet alleen de geloofwaardigheid van de rechtshandhaving, maar ook het vertrouwen van de samenleving in de regering om haar basisverplichtingen, na te komen. De tijd voor loze beloften is voorbij; het is nu tijd voor concrete actie om de veiligheid en gerechtigheid voor alle Surinamers te waarborgen.