Het probleem van seksuele intimidatie op de werkvloer in Suriname blijft een zorgwekkend en terugkerend thema, zowel binnen de overheid als het bedrijfsleven. Het is duidelijk dat veel vrouwen, ondanks hun pogingen om misstanden aan de kaak te stellen, vaak worden geconfronteerd met een systeem dat hen in de steek laat. Met dit commentaar wil Keerpunt niet alleen de daders bekritiseren, maar ook de gebrekkige handhaving en de cultuur van vriendjespolitiek die dit gedrag mogelijk maakt. Hoewel Suriname wetgeving heeft die werknemers zou moeten beschermen tegen seksueel molest op de werkvloer, blijkt deze bescherming in de praktijk vaak selectief te zijn. De wet wordt in veel gevallen alleen toegepast wanneer de dader niet onder de bescherming valt van invloedrijke figuren binnen de organisatie. Dit gebrek aan consistente handhaving ondermijnt het vertrouwen in het juridische systeem en laat slachtoffers in een kwetsbare positie achter. Het lijkt erop dat de voordelen van vriendjespolitiek zich ook uitstrekken tot degenen die zich schuldig maken aan seksueel wangedrag, wat de indruk wekt dat er een dubbele standaard bestaat in de toepassing van de wet.
Culturele en structurele problemen
De cultuur van vriendjespolitiek en de bescherming van daders door hun superieuren, draagt bij aan een werkomgeving waarin slachtoffers zich niet veilig voelen om hun ervaringen te melden. Dit probleem is niet uniek voor Suriname, maar de impact ervan wordt versterkt door een systeem dat niet bereid lijkt te zijn om de wet gelijkmatig te handhaven. In organisaties waar meldingen van seksuele intimidatie serieus worden genomen en onderzocht, is er een duidelijk verschil te zien in de veiligheid en het welzijn van werknemers. Echter, in te veel gevallen leidt het melden van misstanden tot represailles tegen de slachtoffers zelf, waaronder ontslag, terwijl de daders ongestraft blijven. Het schrijnende gebrek aan actie en verantwoording met betrekking tot seksuele intimidatie en de handhaving van de wet in Suriname, is ronduit verontrustend. Ondanks plechtige beloften van ministers en De Nationale Assemblee om wetgeving te implementeren ter bescherming van werknemers, met name binnen de overheid, is er nauwelijks vooruitgang geboekt.
Gebrekkige wetgeving en handhaving
Het feit dat wetgeving die bedoeld is om werknemers te beschermen tegen seksuele intimidatie niet van toepassing is op de publieke sector, is een schandelijke nalatigheid van de Surinaamse autoriteiten. Het gebrek aan actie om dit aan te pakken onthult een diepgeworteld probleem van vriendjespolitiek en een gebrek aan verantwoordingsplicht binnen de overheid. De cultuur van vriendjespolitiek heeft niet alleen invloed op de handhaving van de wet, maar creëert ook een klimaat waarin daders van seksuele intimidatie vrijelijk hun gang kunnen gaan zonder repercussies te vrezen. Het gebrek aan genderbeleid en richtlijnen binnen toezichthoudende organen, zoals de Centrale Bank van Suriname, draagt bij aan de voortdurende ongelijkheid en het gebrek aan bescherming voor slachtoffers.
Nalatigheid van de overheid en Openbaar Ministerie
Het is ontluisterend dat anderhalf jaar na de aanneming van de wet, geen enkele vervolging heeft plaatsgevonden onder deze wet. Deze nalatigheid van zowel de overheid als het Openbaar Ministerie ondermijnt het vertrouwen van slachtoffers en versterkt de cultuur van straffeloosheid voor daders van seksueel geweld.
Het is hoog tijd dat de Surinaamse autoriteiten hun verantwoordelijkheid nemen en concrete maatregelen nemen om seksuele intimidatie te bestrijden en de wet gelijkmatig toe te passen, zonder uitzonderingen voor politieke ambtsdragers of invloedrijke personen. Transparantie, verantwoording en ondersteuning van slachtoffers moeten centraal staan in dit proces. Het is duidelijk dat de huidige situatie rond seksuele intimidatie en wetshandhaving in Suriname onaanvaardbaar is. Er is een dringende behoefte aan structurele veranderingen en een cultuur van respect, gelijkheid en gerechtigheid. Zonder adequate actie van de autoriteiten zullen slachtoffers van seksuele intimidatie blijven lijden onder een gebrek aan bescherming en gerechtigheid.
