Keerpunt heeft tot vermoeiens toe, aandacht gevraagd voor de gevaren van e-bikes en zelfs juristen geraadpleegd, die de eenvoud van een oplossing en wat basisregels hebben onderschreven. Toch blijft Justitie het onderwerp op de lange baan schuiven, terwijl het op straat mis blijft gaan. Wonen de beleidsmakers in een andere wereld? Zien zij het straatbeeld en de gevaren niet met hun eigen ogen?

De minister van Justitie beroept zich desgevraagd op voorbereidingen van documenten en andere bureaucratische doolhoven. Ten eerste kan vooruitlopend daarop reeds bekendgemaakt worden wat de regels zijn en gevraagd worden om medewerking. E-bikes verschijnen niet door een geest uit een lamp bij kinderen: ze worden aangeschaft door ouders. Ouders die in de opvoeding, ook via communicatie en voorlichting al de juiste richting op geholpen kunnen worden. Ten tweede heeft de minister, zonder de Raad van Ministers te raadplegen, alle ruimte om beleidsinstructies door te geven. Gevaarzetting in het verkeer is een ruim begrip en toezien op het voorkomen van dat gevaar is compleet binnen de bevoegdheid van wetshandhavers.

In verschillende media worden al geruime tijd melding gemaakt van gevallen die betrekking hebben op het besturen van e-bikes. Een recent geval vond plaats, toen jonge kinderen door een rood verkeerslicht reden en bijna een frontale aanrijding veroorzaakten tussen andere verkeersdeelnemers. Wij zijn al geruime tijd van mening dat kinderen de risico-inschatting missen en zonder de nodige voorlichting en het bewustzijn van verkeersregels, niet thuishoren op de openbare weg op zo een e-bike. Als die regels niet ergens eenvoudig en begrijpelijk worden vastgelegd en uitgelegd, komt er een element van gevaar bij, dat verder reikt dan het rijgedrag van de e-bikebestuurder alleen. Daarnaast zijn minderjarige e-bikebestuurders, ondanks hun onverantwoordelijk gedrag, nog steeds een kwetsbare groep, die beschermd moet worden. Ook als sommige ouders hier niet het voortouw in willen of kunnen nemen.