De regering wil een verhaal ophangen alsof de staatsfinanciën inmiddels behoorlijk op orde zijn. Een dollarkoers die van een hoogwaterstand richting 40, nu regelmatig rond en soms zelfs onder de 35 dipt. Een hele reeks aan investeerders die zaken in Suriname zou willen doen, maar nog steeds niets geïnvesteerd heeft. En ondertussen gaan de OMO’s door tegen rentes van 45%.

Ernstiger is dat een heleboel partijen aan wie betalingen en verhogingen en tariefwijzigingen toegezegd zijn, hun geld laat of helemaal niet van de regering krijgen. Behalve de staatsbedrijven, waar schulden ondanks geld van zusterbedrijven en de belastingbetaler, nog steeds niet tot het verleden behoren, komen ook verschillende regeringen zelf hun verplichtingen niet na. Het ministerie van Volksgezondheid en de ziekenhuizen, namens wie het financiële verplichtingen heeft, hebben de grootste moeite hun betaalverplichtingen na te komen. In die sfeer is geprobeerd acties te voorkomen door in plaats van een loonsverhoging, een kleine bijdrage aan het AZP-personeel toe te kennen. Na discussie over het tijdelijk of het blijvend karakter, heeft de bond het personeel daadwerkelijk in acties geleid. Het ministerie heeft echter, toen eind maart betaald moest worden, zich weer de woede op de hals gehaald, door te verwijzen naar ‘andere voordelen voor de sector’, maar geen bijdrage uit te betalen, waar een harde afspraak over bestond.

Bus- en boothouders, die met name in de districten voor vervoer van scholieren cruciaal zijn, voelen zich ook aan het lijntje gehouden door het ministerie van Onderwijs. Betalingen zijn maanden vertraagd, terwijl sommige vergoedingen, waar afspraken over bestaan, achter blijven en onzeker zijn. Ook daar is men bereid om het werk neer te leggen als nakoming niet snel volgt.

Bij het technisch onderwijs gaat het geschil over de uitbetaling van overuren. De ontevredenheid bij de Bond van Leraren Technisch Onderwijs heeft ook tot staking geleid.

Vuilophaal ondervindt weer onderbrekingen, vanwege betaalachterstanden, die Openbare Werken zonder schaamte in haar bekendmaking erkent. Zoals Keerpunt bij de vorige onderbreking al berichtte, zijn de uitgaven onderdeel van het regulier budget, zodat het niet verklaarbaar is. Zodat de ministeries van Openbare Werken en van Financiën niet verrast kunnen zijn met de betaalverplichting.

De regeringen lijken goed onderlegd geworden in beeldvorming in de media en het opzoeken van de kortgedingrechter voor opschorting van acties. Keerpunt vindt dat onderwijspersoneel en zorgpersoneel het al zwaar genoeg hebben, terwijl zij maatschappelijk ons overeind houden. Zij zouden niet naar het zwaarste middel moeten grijpen om afspraken nagekomen te krijgen over betalingen, als volgens de regering, het qua geld en administratie al wat beter op orde is.