De vakbeweging vertegenwoordigt te veel bonden, waardoor de bundeling tegen de verschillende regeringen maar niet kan lukken. Alleen de leerkrachten al kennen meer dan vijf bonden, terwijl de gezondheidszorg er meer dan vier kent. Het ministerie van Justitie en Politie blijft niet achter, dat heeft meer dan drie bonden. Het grappige hierbij is, dat ze allemaal te kampen hebben met dezelfde problemen. Wanneer komt dan die bundeling tegen de regering? De ene vakbondsleider vertrouwt de andere niet! Achteraf verkoopt toch 90 procent van de zogenaamde vakbondsleiders zijn achterban voor een appel en een ei.

Misschien wordt het tijd, dan we een voorbeeld nemen aan landen als Frankrijk waar er slechts een overkoepelende organisatie is. Wanneer de regering bij de geringste zaken een besluit neemt, komen ze in grote getalen op straat.

We hebben het gezien, toen de brandstof enkele maanden geleden met centen omhoog schoot en het de straat op ging. Alleen in Suriname moet de samenleving rekening houden met de regering, terwijl zaken omgekeerd zouden moeten plaatsvinden. We hebben de mensen die het land besturen altijd het gevoel gegeven dat ze kunnen maken en breken. Erger nog, dat ze ervandoor kunnen gaan na flink gestolen te hebben zonder gestraft te worden. De lezer mag invullen wie hier bedoeld wordt. Het wordt tijd dat die, vakbondsbundeling komt tegen het onrecht dat de Surinaamse samenleving, maar vooral de keiharde belastingbetalers wordt aangedaan.