President Santokhi heeft op een receptie in de residentie van de ambassadeur van het Koninkrijk der Nederlanden in verband met Koningsdag, investeerders uit het voormalige moederland opgeroepen, te komen investeren in Suriname. In zijn oproep stelde ons staatshoofd dat de kapitaalkrachtigen in Nederland, maar eens een keertje zouden moeten komen  kijken wat we allemaal te bieden hebben om dan tot het eventuele besluit te komen, hier wat investeringen te plegen.

Het is natuurlijk toe te juichen dat de president voor buitenlandse investeringen in ons land, ook richting de Noordzee kijkt. Wat de president zelf ook wel weet, is dat zijn oproep niet snel tot resultaat zal komen, omdat Suriname op dit ogenblik niet bepaald positief wordt afgeschilderd en dat investeerders zeker kijken naar bepaalde belangrijke aspecten, alvorens ze hun geld hier komen deponeren. Alvast kijken buitenlandse investeerders naar onze zogeheten rating (kredietwaardigheid), die nog steeds alles behalve goed te noemen valt. Het veiligheidsaspect, daar heeft de president het zelf over gehad, dat niet goed is en sterk aan verbetering toe is. Alvorens dat niet heel goed is verbeterd, mag de heer Santokhi niet veel investeerders uit het buitenland verwachten en dan zeker ook niet uit Nederland. Voorts kijkt de Nederlandse investeerder ook naar de samenstelling van de huidige coalitie, en dat maakt dat die gelijk zijn neus ophaalt voor bepaalde deelnemers. Met zulke lui valt namelijk helemaal geen zaken te doen. Mensen die nauwe betrekkingen onderhouden met figuren uit de grensoverschrijdende criminaliteit, daar zullen zeer weinig investeerders, mee in contact willen komen. En hoe zit het met de investeringswet van dit land en dan natuurlijk ook de zogenaamde implementatie van de Anti-corruptiewet? Allemaal vragen waar een buitenlandse investeerder en niet in het minst een Nederlandse, goed antwoord en duidelijkheid over wenst te hebben. Een externe investeerder die in het binnenland zijn bedrijf als concessionaris wenst te vestigen, wenst ook zekerheid op bescherming van de overheid te hebben.

Ook wil men vooraf zekerheid hebben over het kunnen overboeken van valutaverdiensten. Wat voor incentives zal de overheid geven aan de buitenlandse investeerder, vooral wanneer het om een zeer kapitaal intensieve inbreng gaat? We hebben investeerders lokaal en extern nodig om dit land sneller tot ontwikkeling te brengen, maar dan moeten heel wat interne fromu’s eerst goed uit de weg geruimd worden. Een land dat niet kan bogen op een stabiele wisselkoers van zijn eigen munt ten opzichte van harde externe valuta, zal niet snel kunnen rekenen op externe investeringen. We moeten er ernstig rekening mee houden dat men in het buitenland echt wacht op de uitslag van de verkiezingen in 2025, om dan de kaarten opnieuw te schudden. De eerstvolgende coalitie zal  een heel stuk aantrekkelijker moeten zijn voor de buitenwacht en met een andere c.q. positievere coalitionele uitstraling,  zullen enkele investeringen, zeker op gang komen.  Tot mei 2025 hoeven we niet veel te verwachten, niet van lokale en ook niet van buitenlandse kapitaalkrachtige injecties, dat dient het huidige staatshoofd ook te begrijpen en rekening mee te houden.