Als zelfreflectie voorkwam in het spectrum van gedachten en gevoelens van de NDP-fractie, zou men paars aanlopen, bij het opstellen van hun motie van wantrouwen tegen de president. Wanneer de voortvluchtigheid van meerdere partijleden, serieus onderwerp is van bestuursvergaderingen, huishoudelijke regels en quorum, weet je dat je het ‘paars’ bont gemaakt hebt met de ongrondwettelijke inslag, van je ‘democratische’ partijtje. Presidenten, vicepresidenten, ministers, leden van raden van commissarissen, zijn respectievelijk veroordeeld, voortvluchtig, vervolgd, in staat van beschuldiging gesteld en/of in het gevang, voor de strafbare en institutionele feiten gepleegd, tijdens en vele jaren voor het regeerdecennium van de indieners.

Als waarheid in politiekvoering voorkwam, hoefde de fractie alleen maar de titel bovenaan het document te vervangen door ‘regeerakkoord Bouterse-III’ om een kopie van de eigen bestuurscultuur, terug te herkennen in wat men president Santokhi allemaal verwijt.

Als gevolgtrekking voorkwam in de manier waarop de NDP-fractie economie benaderde, dat ‘de situatie in het land in vele opzichten is verslechterd’, vanwege de economische wetmatigheid, dat een schuldenlast en rentelast, cumuleert. En dat accumulatie van een negatieve verplichting, neerkomt op verslechtering. Simpelweg al door het opstapelen en doorlopen van de hoofdschuld en van de rente en van het verbeuren van boetes. Een economisch erfgoed in de letterlijke zin van het woord, van tien jaar aan Hoefdraad-economie.
De kans op het passeren van de motie, is net zo groot als die van vrijwillige aanmelding door de voortvluchtige voorzitter van de NDP. De motie is puur gericht geweest op het schenden van de presidentiële neus bij zijn bezoek aan China. Het nationaal aangezicht dat ermee geschonden wordt, interesseert de NDP niet. Anders zouden de leden van de fractie of van het hoofdbestuur, netjes aan de justitiële autoriteiten doorgeven vanuit waar en hoe, Bouterse en Hoefdraad gedetailleerde instructies aan hun advocaten doorspelen, de politieke richting van de partij coördineren of verontschuldigingen aanbieden voor de grove politieke fouten en mensenrechtenschendingen, onder hun verantwoordelijkheid.
De realpolitik vanuit de fractie is bovendien gericht op een diepgaande kennis van het effect van het gastland en zijn leiders. Onze bezoekende president zal namelijk niet alleen afgerekend worden op de inhoud van de motie, die spoedig vertaald, op het bureau van de gastheren belandt. Hij zal ook beoordeeld worden op de kracht en inhoud van zijn reactie. Of Santokhi een prudent bestuurder is, zal hen veel minder uitmaken dan het oordeel, of hij een krachtige leider is, die critici goedschiks of kwaadschiks het zwijgen op kan leggen. Nonchalance zal gestraft worden.

De paarse valkuil is dwars door de voeten van de president gegraven. Feiten hebben daarin weinig ruimte en omstandigheden, weinig overweging. Het emotioneel relaas ademt de sfeer van wantrouwen, die meer personen dan alleen de fractie zelf ruiken.
R.B.