Door wanbeheer bij het gebruik en onderhoud van Wakay-pompen, is er een grote achterstand ontstaan tijdens de inzaaiperiode van padie. Boeren moesten eigen pompsystemen inzetten om hun arealen te bevloeien. De rijstsector in Nickerie staat momenteel voor uitdagingen ten gevolge van watertekorten en de klimaatverandering. Rijstboeren hebben te maken met hogere productiekosten en een lagere opbrengst. Het gebrek aan water dwingt boeren om water op te pompen, wat gepaard gaat met hoge brandstofkosten. Bovendien vereisen de verslechterende weersomstandigheden meer onderhoud van de aanplant, zoals bemesting en de bestrijding van ziekten en plagen, wat nog meer kosten met zich meebrengt. Deze situatie benadrukt de nadelige economische effecten van de klimaatverandering op de landbouw, niet alleen in de rijstsector, maar ook voor de veeteelt en visserij.
Het tekort aan irrigatiewater heeft vooral gevolgen voor de rijstteelt in Nickerie. Boeren gebruiken hun eigen machines om water door de kanalen te pompen, maar zelfs die kanalen hebben niet genoeg water. De schaarste aan water werd veroorzaakt door een defect aan de Wakay-pompen, die verantwoordelijk zijn voor het transport van water naar de rijstvelden, in combinatie met een gebrek aan neerslag.
In de Clarapolder, een van de getroffen gebieden, staan de waterwegen bijna droog, net als in andere polders. De Wakay-pompen hadden eerder beter onderhouden en gerepareerd moeten worden om deze situatie te voorkomen. Eerder zei rijstboer tevens gemeenteraadslid Dwarka, dat de gevolgen van dit watertekort niet te overzien zouden zijn en dat de padieprijzen voor het seizoen ongunstig kunnen zijn.
Een paar maanden geleden heeft het Multipurpose Corantine Project (MCP) in Nickerie geholpen het watertekort terug te dringen. Helaas heeft dat niet afdoende kunnen bijdragen, en thans door het gebrek aan onvoldoende irrigatiewater moesten de rijstboeren uitkijken naar andere mogelijkheden hun inzaaigebieden van voldoende water te voorzien. Echter willen de boeren dat hun land gelijktijdig afdoende wordt geïrrigeerd, maar dat bij de rijstpolders zeer gebrekkig heeft plaatsgevonden. ‘’En dit brengt een situatie met zich mee, dat iedereen ongerust wordt door het slecht werken van de wakaipompen”, aldus het MCP.
Het MCP gelooft en hoopt dat iedereen uiteindelijk voldoende water zal krijgen, maar de boeren vragen financiële hulp van de overheid om de Wakay-pompen te onderhouden en repareren en om zo de waterkosten te dekken. Momenteel wordt alleen het zuidelijke deel van Nickerie van water voorzien, terwijl de kracht van vier Wakay-pompen een veel groter gebied zou kunnen bestrijken. Twee pompen zijn echter al enige tijd buiten werking. De rijstboeren weigeren ook op te draaien voor de reparatiekosten van de pompen en denken dat er een oplossing gevonden kan worden als de overheid ingrijpt, of als ze het heft in eigen handen nemen via de Suriname Padi Farmers Association (SPBA).
Tijdens een bespreking vorige week meldde een lokale krant, dat ook het ministerie van LVV en vertegenwoordigers van de waterschappen hebben deelgenomen aan de gesprekken, waarbij de opkopers c.q de rijsverwerkers een prijs van SRD 792 (22 USD) voor een baal padie van 79 kilogram hebben aangeboden. De boeren maakten evenwel een berekening, gebaseerd op kostprijscalculaties en de oogstopbrengsten per hectare, en kwamen tot een opkoopprijs van SRD 1435.
Geconcludeerd mag worden dat de rijstsector in het district Nickerie geconfronteerd wordt met hogere productiekosten en lagere oogstopbrengsten als gevolg van watertekorten en de klimaatverandering. Door het gebrek aan water moeten boeren water verpompen tegen hoge brandstofkosten, terwijl ook het onderhoud van de aanplant extra kosten met zich meebrengt. De defecte Wakay-pomp en het gebrek aan neerslag, verergeren de situatie. Rijstboeren vragen daarom hulp van de overheid om deze problemen aan te pakken en de pompen te onderhouden.
