Wij en met ons zovelen, zijn nu al enige tijd van mening, dat het voor deze regering en in het bijzonder president Santokhi, een obsessie is geworden coûte que coûte een brug over de Corantijnrivier te bouwen, om zo een verbinding te realiseren met de Guyanezen. Een recent bericht dat werd gelanceerd vanwege de regering, verduidelijkt voor deze gemeenschap, dat nog deze maand er inzake de financiering van dit reusachtige project van minimaal 400 miljoen dollar, wat meer klaarheid zal komen.
Wat we nu reeds weten, is dat de inschrijvers uit Nederland en China alvast hebben gesteld, zeker niet aan voorfinanciering te zullen doen. Dat houdt in, dat de overheid gewoon met geld op tafel zal moeten komen, hetgeen ze gewoon niet heeft en wederom voor een lening elders zal moeten aankloppen. En hoe doet ze dat, in de verhouding en de afspraken die ze heeft met het Internationaal Monetair Fonds, IMF, die erop toeziet dat Suriname zich niet dieper dient te steken in buitenlandse en interne schulden, die in de vele miljarden dollars en SRD belopen? Door het steeds maar blijven emmeren over het bouwen van een brug en daarbij de Guyanezen ook willen betrekken, ontstaat al geruime tijd de indruk, dat het hier om een obsessie gaat van een deel van dit kabinet, dat is overgeslagen in een prestige kwestie. Wijdenbosch heeft gebouwd, dus wij moeten ook niet achterblijven, al zou dat inhouden, dat we dit land nog verder in een zeer ernstig schuldenvraagstuk drijven. Een hoogst onverantwoordelijke instelling, die ons tot in lengte van dagen in de positie van schuldenaars, zal doen belanden. We zijn al sinds 2013 straatarm en hebben geleefd op de zakken c.q. kredieten van landen en financiële instellingen, met al bewijs en slotconclusie de schuldpositie die we tot op dit moment nog bezitten. We denken daarbij vooral aan die bij India en in het bijzonder die bij China, die exclusief de boeterente ruim 500 miljoen dollar bedraagt. We proberen al jaren een herschikking met de Chinezen te bereiken, maar die is tot nog toe niet gelukt. Geen wonder dat de Chinese bruggenbouwer er niets voor voelt voor te schieten bij de bouw van de brug over de Corantijn. Maar we blijven in zowel Paramaribo als Georgetown, oneindig door leuteren over de bouw van de brug, terwijl onze eigen infrastructuur in onze hoofdstad en daarbuiten, voor een groot deel al aan barrels ligt en steeds verder achteruit gaat, en we daarenboven geen geld hebben voor herstel en een gezonde uitbreiding. Kijk maar naar de Gomperstraat, Hernhutterstraat, Watermolenstraat die vol gaten, oneffenheden zitten en op ongebruikelijke wijze zijn opgeknapt. Daar moet men eerst naar kijken, alvorens aan een brug van meer dan 400 miljoen dollar, te denken. Men moet niet een jaar voor de verkiezingen plotsklaps komen met verschillende projecten, die het verkeer nog meer stagneren en mensen op kosten jagen. Er moet nog heel veel herstel en uitbreiding van onze eigen infrastructuur geschieden, alvorens er aan bruggen gedacht wordt. Prioriteiten, daar gaat het om en die brug over de Corantijn heeft nu absoluut geen prioriteit, hoezeer men binnen dit kabinet ook bevangen is geraakt van een obsessie. Deze regering moet zorgen dat de armoede teruggedrongen wordt, de volksgezondheid beter geregeld en de productie voor export van de grond komt, dan alleen kan je spreken van de vooruitgang in de ontwikkeling van dit land. Prestigeprojecten “fu meki ning en ‘n nyan”, brengen geen brood op de plank voor de doorsnee Surinamer, want die heeft het met de dag moeilijker. En als er in de toekomst een brug moet komen met Guyana, dan is het onze brug, waar wij totaal en alleen voor hebben betaald en waar de Guyanezen voor wat betreft de jurisdictie, geen ene malle moer in de melk te brokkelen hebben.
