VOOR 2030 TOEGANG TOT DRINKWATER UIT DE KRAAN
De N.V. Surinaamsche Waterleiding Maatschappij (SWM) heeft afgelopen maandag tijdens een persconferentie de plannen van het bedrijf gepresenteerd. Onder leiding van directeur Clifton Linga heeft de SWM-top de vervolgstappen voor het verbeteren van de watervoorziening uiteengezet. “Eenieder moet voor 2030 toegang hebben tot drinkwater uit de kraan. Ook al is het niet 1 x 24 uur”, zei Linga. Het is de bedoeling om te werken aan de verbetering als men eenmaal toegang heeft. Intussen is een haalbaarheidsstudie gedaan om de waterbehoefte te bepalen tot 2040. Ook het Water Supply Modernization Program, waarbij de waterdistributie wordt gemoderniseerd, is gepresenteerd. Intussen is er contact gemaakt met ex-directeur Marlon Oosterling, die adviezen zal geven over de aanpak, gezien de hoge kosten die hieraan verbonden zijn.
Een hele mooie uiteenzetting van de heer Linga, maar wij begrijpen ook waarom de minister van Financiën, Stanley Raghoebarsing, niet staat te springen om de hoognodige financiële middelen op de rekening van de SWM te storten. Wij zijn het volkomen met hem eens dat het al meerdere malen is bewezen, dat wanneer staatsbedrijven in de financiële problemen zitten, ze het geld soms voor andere doeleinden gebruiken dan waarvoor het is aangevraagd. Daarnaast schuift men soms tussenpersonen naar voren, waardoor er meer betaald wordt dan strikt noodzakelijk. Het voorstel van Raghoebarsing is daarom het meest transparante voor het ministerie van Financiën, want het zal nu de offertes van de leverancier opvragen en dan rechtstreeks betalen. Minister Raghoebarsing zal op deze manier ervoor zorgen, dat het toegezegde bedrag van 7 miljoen USD wel daadwerkelijk wordt ingezet om het aanhoudende drinkwaterprobleem in verschillende buurten van het land aan te pakken. Het eerste jaarverslag van de SWM over de zittende regeerperiode moet nog uitkomen, terwijl de totale achterstand meer dan vier jaar betreft. Meer dan één jaar wachttijd is naar de letter van de wet, gelijkgesteld aan wanbeleid. Om zonder de aanwezige informatie subsidie te verstrekken of verder te investeren, zou niet prudentieel, doelmatig of in lijn met de wetgeving op het gebied van comptabiliteit zijn. Daarnaast zouden tal van afspraken met de ontwikkelingsbanken en het IMF in gedrang komen, als de minister hiertoe klakkeloos over zou gaan.
