We beseffen het misschien nog niet in voldoende mate, maar Suriname heeft nu reeds te maken met een reusachtig vraagstuk, en wel de drinkwatervoorziening rakende. Dit is gisteren tijdens een persconferentie van de Surinaamsche Waterleiding Maatschappij, SWM, heel goed tot uiting gekomen. De SWM is al enige tijd niet meer in staat, op een ordentelijke wijze en voortdurend, de gemeenschap van goed drinkwater te voorzien. De maatschappij heeft niet zozeer te maken met ontbrekend en gekwalificeerd personeel om een goede watervoorziening te kunnen garanderen, maar ontbeert al jaren voldoende geld om het bedrijf goed te kunnen laten functioneren. Een stiefmoederlijke behandeling van de enige aandeelhouder, de overheid, en veel te lage en al heel lang achterhaalde tarieven voor water, hebben gemaakt dat het bedrijf tegen een faillissement aanleunt. Alleen veel geld en een lange periode van herstel, kunnen dit bedrijf en de watervoorziening nog van de ondergang redden. Maar de voormelde aandeelhouder wenst niet zomaar geld te geven aan de SWM. Er moeten een gedegen projectdossier en jaarverslagen aan het ministerie Financiën en Planning overhandigd worden, alvorens er geld kan worden vrijgemaakt. Minister Stanley Raghoebarsing van het voormelde ministerie, kan daar niet duidelijker over zijn geweest en natuurlijk volkomen terecht. Een zeer belangrijk nutsbedrijf als de SWM dat niet eens jaarverslagen kan presenteren, kan je niet zomaar 7 miljoen dollar in de schoot werpen voor zogeheten herstelwerkzaamheden en vervangingsinvesteringen. Het betreft een parastataal bedrijf waar controle op dient te worden uitgeoefend, aangezien het geen bacovenwinkel betreft. Bovendien is het zo dat het ernstige vermoeden zeker bestaat dat onder het vorige regiem er bij veel parastatalen – met uitzondering van Staatsolie in de afgelopen jaren – op vreselijke schaal is gerommeld met overheidsgelden en dat bij sommige er keihard bewijs is geleverd van corruptie en diefstal door leidinggevenden. Vaak ook nog met kennis van hooggeplaatsten uit de vorige regering. Dus minister Raghoebarsing van Financiën wil boekhoudingen, dossiers en jaarverslagen zien, alvorens ook maar één cent over te boeken ten bate van de SWM. Maar ondertussen is het wél zo dat op de verschillende hoofd- en onderstations van de SWM, wel alles in elkaar dreigt te vallen door veroudering, slecht en achterstallig onderhoud en groot gebrek aan noodzakelijke onderdelen. Ook de vervangingsinvesteringen zijn al langer dan 20 jaar niet op de juiste wijze en momenten geschied. Volgens de woordvoerder van de SWM gisteren op de persconferentie, gaat het veel geld en tijd kosten, alvorens er weer van een gezonde watervoorziening naar de gemeenschap toe, kan worden gesproken. Ook aan de verbetering van de bronnen moet hard worden gewerkt. De SWM denkt daarbij ook aan zuiveringsinstallaties voor oppervlaktewater, zoals dat momenteel in Commewijne gebeurt. Maar dan zal men wel moeten werken aan het stopzetten van het dumpen van kwik en andere zware metalen in het rivierwater. Maar zoals de zaken er nu voor staan, kan men slechts spreken van toekomstmuziek en zal er veel geld op tafel gelegd moeten worden, om zaken te kunnen normaliseren. Op de korte termijn kan de SWM met de weinige middelen die ze voorhanden heeft en nog niet aangepaste tarieven voor water per kubieke meter, zeer slecht uit de voeten. Waar de regering zeker aan moet denken, is het aanpassen van de tarieven en voor de minderdraagkrachtigen in de gemeenschap een subsidieregeling toepassen, en deze niet kleine groep een lager tarief in rekening brengen.